مناظره
××××××
زیر درخت توی پارک
روی دو تا صندلی
نشسته دختر پسری
***
گفت پسر به دختره
ای گل خوش عذار من
عشق مگر نمی خری
***
روی ببین ماه وش
رنگ چنین بدون خش
سمت کسی نمی پری
***
خنده به لب مهربان
کشیده ابرو چو کمان
جامه به تن نمی دری
***
از همه دخترا سری
ساکت و لال گشته ای
حرف چرا نمی زنی
*******
گفت غَلط نَکُه بَچَه
وَت ایَریسُم وَ لَچَه
سعی نَکُه نمی تَرِی
***
هیچ نَکُه دَرِی وَرِی
رِی کُچِلُو سَر کَپَری
پَه تُو خُه زَهلَمَه ایبَرِی
***
بَختِ بَوات وَرِی بِرَه
کَکام ایایِه وَ دَرَه
من پُوزِتِه مَه یَه شَرِی
***
(حاج اکبری)