قالب شعر: دوبیتی
به نام یگانه‌نگارگر آفرینش
بغضی نهفته، در سراپای نهانم
انگار کن، تنهاترین والِ جهانم
از بس کسی درکم نکرده، هیچ‌گاهی
دل را میانِ آبِ غم‌ها می‌جهانم
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)
پ. ن:
۱_ قالب شعر جاری، دوبیتی نیست؛ دوتا بیت است.
۲_ شرح حال «وال تنها»؛ یا همان «تنهاترین نهنگ دنیا» را در گوگل سرچ بفرمایید.
