قالب شعر: چهار پاره

ببین تنهام و دل‌خسته
بیا سوی دلم بازم
که در بُحبوحه‌ی غم‌ها
مدام احساس می‌بازم

نگاهم کن کمی با مهر
که بدجوری شده دنیام
نذار پرپر بشه رویام
توی تاریکیِ شب‌هام

منو بردار از این کابوس
از این تنهاییِ رنگین
که از موجِ سکوتِ آن
شده گوشِ دلم‌ سنگین

جدا کن از وجودِ من
تو دست و پای کابوس و
بزن بر شورشِ قلبم
به مِهرِ دل دو صد بوس و

توانی ده دلِ من را
که تا برخیزم از غم‌ها
رها گردم، از این ظلمت
رَسَم تا مِهرِ پابرجا

زهرا حکیمی بافقی، کتاب ترنّم احساس (۸۷ ترانه، ۶۴ سروده‌ی کلاسیک و ۳۰۰ دل‌سروده)