ایمان دارم به وامردگیِ سایه
و جمودِ جنینِ آیه
تفنگ هایی که
لوله هایشان را ولو
و لولِ لول در زاغه ها در هم می لولند
دیگر
سارا کودکی اش را
پایِ چراغ قرمز حراج نمیکند
انقلاب تا آزادی را نفت _ فرش کرده اند
سطل ها نانی ندارند
برای ترید خون
باتون ها کله و پاچه نمی خورند
مالک پنجره و فکر و هوا
“پشت هیچستان”
با حجم سبز
هشت کتاب برای زندگی خواب ها نوشته
و حاجی آقا با سگ ولگردش
زنده به گور شده
تاولی نیست
دردی نیست
زخمی نیست
اما
لاله هست
تا دلت بخواهد دمیده
“ممد نبودی ببینی”
.
.
.
.
بلندگو خودش را کُشت
مُلاقاطی دارم
تقدیم به ملت غیور ایران که در مقابل رژیم کودک کش صهیونی ایستاده اند