شعر سپید

شعر سپید

شعر سپید قالبی از شعر پارسی است که دردهه سی وبامجموعه هوای تازه احمدشاملوبه ادبیات ایران معرفی شد,

این سبک ازشعر تقلیدی بود از جریان شعر سپید فرانسوی یا شعر منثور که قبلآ در اروپا رواج داشت.

این سبک  ساختارویژه ای داردهرچندنظریه پردازان مکتب ساختارگرایی,درزمینه این گونه ازشعر تئوری های مختلفی رامطرح کرده اند اماالگوی کامل وقابل اجرایی,دردست نیست تفاوت عمده این نوع شعرباقالب شعرنیمایی درفرم شعراست همچنین دراین قالب وزن عروضی رعایت نشده اما لحن ,آهنگ و موسیقی دردل آن وجود دارد. به طورکلی در ادبیات امروز هر شعری که در قالب شعر نیمایی نگنجد را شعر سپید می نامند.

ویژگی‌ها

در هر صورت این اصطلاح  امروزه در محافل ادبی و کتب ادبیات پذیرفته شده است و این روزها در نزد نسل جوان طرف‌داران زیادی دارد. این قالب شعری فاقد وزن عروضی است و ظاهری نثرگونه دارد. سطرها مساوی نیستند و قافیه نیز اگر در آن به کار رود، جای مشخص ندارد؛ اما به دلیل برخورداری از منطق و مکانیسم‌های شعری، نظیر بیان، تخیل، ادراک هنری، آهنگ و تناسبات درونی با نثر متفاوت است.  نمایندگان این قالب می‌گویند: شعر یعنی کلام مخیل.