به روستائیان پاک دل سرزمینم
پاک و آبی مثل در یا بچه های روستا
سبز و زیبا سبزو زیبا جای جای روستا
مردمانی بس صمیمی از تبار آینه
گرم و پر مهرند حتی خانه های روستا
کودکان آرام در آغوشها خوابیده اند
باد می خواند چه زیبا ، لای لای روستا
چلچله می خواند اینجا یک غزل از زندگی
نغمه های عشق می آید زنای روستا
نقطه ی آبی ترین آبیست اینجا آسمان
دشتهای سبز و خرم زیر پای روستا
همصدای روستا گشتند اینجا مردمان
مهربانی ریشه دارد در صدای روستا
شاعر: فرهاد مرادی
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
