تقدیم به منصور جنابی آشنا
مولود قصه های منی بس بزرگ و پاک
از آسمان که آمده ای برجبین خاک
تو آن درخت سبز بهشتی که آمدی
از آسمان عشق به نام درخت تاک
در لحظه های بودن تو عشق بود و من
دل در عزای لحظه ی پایان درد ناک
شبها برای قصه ی خود اشک و آتشم
ای کاش بگذرممن از این دشت هولناک
رفتی دوباره سردی و سرما سکوت شد
غم ماندو دیده ماند و دلی با هزار چاک
برگرد ای همیشه ی من ای همیشه سبز
ای آمده به سوی زمین برجبین خاک
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
