قالب شعر: غزل

گوهر دل

زندگی با تو چه زیباست مبادا بروی
سور هر ثانیه برپاست مبادا بروی

کوخ ویرانه ی دل باهمه ی کهنگیش
کاخ زیبائی دنیاست مبادا بروی

ای که الهام گر شعر و غزل های منی
شعر من شور مصفاست مبادا بروی

خانه ی دل شده آماجگه سیل غمت
با تو آرامش دریاست مبادا بروی

گرچه گل نیست دراین باغ خزان دیده ی ما
فصل رویدن گلهاست مبادا بروی

نقدما از تو همین بس که شدی گوهر دل
دل من لؤلؤ لالاست مبادا بروی

من به مصلوب خم موی تو بر دار شدم
دل گلاویز چلیپاست مبادا بروی

دل نسرین شده شیدایی بی چون چرا
عشق من عشق زلیخاست مبادا بروی
#نسرین_حسینی
28/1/1400