قالب شعر: غزل

پیروز مصاف

برداردل از کوشش ِبی روح اضافی

عمریست که بیهوده چنین گرم ِطوافی

حق بادل پاک است نه باجامه ی صدچاک

حلاج نگردد سر ِهر دعوی ِلافی

آئینه ی دل را بزدا از غم و کینه

تاجلوه زند آیت حق از سر ِصافی

فریادکنان در پی سیمرغ دویدی

یک عمرعبث قافله ی خسته ی قافی

قران سرنی یا که سر خون خدا؟ آه

آن لحظه که باید بکشی تیغ ، غلافی

ایمان نشود شقِّ ِقمر ،نیل و شکافش

تا بر دل تو باره ِ حق هست شکافی

یکبارسر ِنفس خودت را بِبر ای دوست

قربانی خود کن که توپیروز مصافی

#نسرین_حسینی

25/2/1401