قالب شعر: غزل

مهرگان

مهر آمد و از مهر جهان سرشار است
از کینه تمام سینه ها بیزار است

خورشید محبت به جهان چشم گشود
پایانِ شب هراس و یکسر تار است

مردی ز تبار روشنی ها برخاست
افراشت لوا که موقع پیکار است

آن خسرو پیروز ، فریدونِ بزرگ
آنکس که یقین به بینوایان یار است

برخاست و کرد دست ضحاک به بند
ضحاک که بدذات و پراز آزار است

فرخنده چنین روز که در پرتو آن
با مهر جهان وصبحمان بیدار است

2/7/1400

32