قالب شعر: غزل

انتظار

از من چه دیده ای که به سر می دوانی ام

چون مرغ بسملی به زمین می کشانی ام

بیهوده نیست این همه خاموشی وسکون

دور از تو ؛ گشته درد ؛ همه زندگانی ام

شعله فکنده در دل و جانم حریق عشق

سرخوش شدی به شعله ی سخت ِ نهانی ام

هرگز قرار بین من و تو که این نبود

دعوت کنی مرا به خودت تا برانی ام

مثل پرنده ام ؛ قفسم گشته زندگی

دیگر خمیده شاخه ی ترد ِ جوانی ام

نسرین ز دست می رود اینجا بدون تو

تا کی به انتظار خودت می نشانی ام

نسرین_حسینی

25/12/1398

📚اینجا آسمان سرخ است