قالب شعر: شعر سپید

فراموش کرده‌ام

درد را،

خستگی‌های بی‌پایان شب‌ها را،

بغض‌هایی که «دوستت دارم» هایم را خفه می‌کردند.

زل زده‌ام به چشمانت،

□امشب ماه کامل می‌شود،

تو مرا به آغوش می‌کشی،

من تو را می‌بوسم و…

لعنتی،

هنوز در آن شب جا مانده‌ام.