قالب شعر: شعر سپید

گفته بودم،

برمی‌گردی،

دست در دست تنهایی،

چشمانت پر از غم‌های ناتمام،

شبیه سایه‌های گم‌شده در باد.

به آینه که خیره شوی،

درون قاب غبار گرفته‌اش،

زنی را می‌بینی که بی‌صدا شکست،

در تماشای رفتنت.

دستان امروزت،

دیروز مرا از درخت زندگی می‌چیند،

و من

دیگر نمی‌شناسم،

نه تو را،

نه آن زن را که عاشقِ تو بود.

#سمیرا_مرادی

#سلدا

https://eitaa.com/salda_asadabadii