قالب شعر: شعر سپید

سایه‌های سنگین

بر پلک‌های خسته‌ام می‌نشیند

بغضی سنگین

نفس را می‌بلعد

و شعر را به خفگی می‌کشاند.

لبخندهای دیروز

که چون مهتاب

در سیاهی شب‌ها می‌درخشیدند

حالا اشک می‌ریزند

بر پریشانی امروزم.

من در این باران غم

یاد تو را قدم می‌زنم

دست در دست بادهای سرد

خاطرات دردی تازه می‌کارند.