قالب شعر: شعر سپید

می‌شنوی؟

صدای تبری که می‌شکند

شاخه‌ی امیدم را

تکه‌تکه،

در سکوتِ شب‌های بی‌تو.

در من فریادهایی‌ست خاموش،

زیر پوستِ تنِ مرده،

قطره‌های اشک

خاطراتم را دوره می‌کُند،

و من،

خسته از نبودن‌های تو.