قالب شعر: شعر نیمایی
مهر بر تعادل
بداهه ابر و ماه
زمان در تعامل
گرد شب سیاه
چو غارت خزان
فتاده از نهان
برقص برگ بید
و رخ شب سپید
سپرده گل بر آب
روان خیال خواب
و شهریور گریست
به سال بی حساب
ز ضرب باد و سوز
به لب دمیده روز
چو عشق جانگداز
و زخم دل هنوز
به برگ گل شگرف
گیاه پشت برف
گلوی تب چکید
چو اشک غرق حرف
