قالب شعر: شعر نیمایی
مهر بر تعادل
بداهه ابر و ماه
زمان در تعامل
گرد شب سیاه
سپرده گل بر آب
روان خیال خواب
که شهریور گریست
به سال بی حساب
چو غارت خزان
فتاده از نهان
چو رقص برگ بید
و رخ شب سپید
به ضرب باد و سوز
به لب رسیده روز
از عشق جانگداز
که زخمه دل هنوز
نه رنگ گل شگرف
نه خفته صبح برف
نوای غم چکد
از ابر غرق حرف
