«حُسَین» عاشقترین یحیای هستی
میان شوق یحیی تاشهادت، عشق تجریدی ست
اگر مبنای پاکی در سلوکش، غسل تعمیدی ست!
رباط و مسجد و دیر و کلیسا، هر کجا باشد
بدون جاری نامش، فقط بنگاه تردیدی ست!
جمالش پرتو نورِ تجّلی در دل میدان –
کنار سورهٔ فرقان، تبلورگاه تمجیدی ست
من از«یحیای عاشق» در دیار عشق می گویم
که درپیشینهٔ خلقت،نه تکراری،نه تمدیدی ست!
اگر هم می دمد هر جا، نسیم سرخ عنوانش
به هرپرچم که می بینی،نه تقلیدی که تاکیدی ست!
«ذبیح اللّه» عیسی دم، که از خون گلوی او
حیات حق مُعّلی’ در شروع شرع توحیدی ست
میان انبیا و اولیای حضرت خالق (جل جلاله)
«حُسَینِ»سیرت وصورت،ضمیرناب تجویدی ست
**
سلام ات گفته اجدادم،سلام ات می دهم هردم
به اذن حضرت سبحان،که چون وحی است وتحمیدی ست
به دیوان دلم هستی، چو «بسم اللّه» در باطن
اگرشعرم به هرقالب، شهودی هست وتأییدی ست
«سعا» در حد عاشق نیست! اما «دوستت دارد»
فدایت!جای اشک اینجا،نه تمهیدی که تعقیدی ست
مکتب شعرامامیه
مکتب شعردینی درایران
سیدعلی اصغرموسوی
یکشنبه۱۶تیر۱۴۰۱
تاسوعای حسینی ۱۴۴۳
