قالب شعر: غزل

السلام ای شاهِ خوبان،شاه طوس،باب الکرم

السلام ای بی پناهان را پناه، من به امّید پناهت آمدم

چونکه آهی در بساطم نیست ، از بهرِ کرامت آمدم

من که می‌دانم نمی رانی گدا را از درت

با دلی لبریزِ شوق ، بهرِ عنایت آمدم

گر گدا بد کرد ، بر لطفِ کریمان عیب نیست

من خطا کردم ، پشیمان بر درت بهرِ ندامت آمدم

هر دلی کو از هوا خالی ست کو باشد   کعبه ای

سایه یِ نور مقدس ،، در پی نورِ هدایت آمدم

دردِ مردم بی شمار است ای انیسِ بی کسان

من فراموشم شد از رنجِ خودم ، بهرِ دعایت آمدم

دست خالی بودمُ ، دل پُر ولی با اشک و عشق

بر در لطفِ تو ای ، سلطانِ دین بهرِ اجابت آمدم

این شعر در حریم ملکوتی آقا علی ابن موسی الرضا سروده شد

تقدیم به دل‌های پاک