آنروزهانقاشیِ لبخند مهمانها در سفره بود
موسیقی بی کلامِ مامانها در سفره بود
دستهای عاشقِ مادرفقط،
پهن می کرد سفره را….
بسم الله گفت پدر با اولین تکه نان
دوست دارم هنوز طعمِ ترشِ فسنجان
خاطره بازی می کرد آن
آبگوشتِ خسته جان از
ضربه های گوشت کوب.
پیازی که مشت کوبیدند برسرش،
دستِ دایی داغ تر از
کاسه ی آشِ مادربزگ بود…
ترب های قرمز خجالتی
سیخ های کوبیده وریحان
نشسته بودند ردیف لای سنگکها
دوغ بود نوش جان بچه ها….
نوشابه زرد بود یا که سیاه
آخرش بعدِآنهمه خوردن وخندیدن ها
شکرخدا بود ودرد نکند دست شما
مهربانیِ صاحبخانه ،لبخندها
همه از لطف وصفای مامانها در سفره بود…
#سیدهآمنه_شفیعی