قالب شعر: شعر نیمایی
قطره های باران
روی پیشانی خاک
گونه های خيس دشت
روی احساس و نگاه
یک دوچرخه زير باران
چرخ هايش ناپدید
یک گل سرخ در آغوش چمن
پشت یک پنجره
یک عروسک تنها
در پهنه اشک
دست هایش سرد
نقش دلتنگی یک آینه
زير باران پيدا
برگ های گل یاس
بوی باران می داد
یک قناری
در آغوش قفس
خواب می دید
آسمانی صاف
یک پرواز
عکس یک آهوی قرمز در آب
پر از ترس بزرگ
پشت هر سنگی
مرگی پنهان
و خدا
در هر قطره آب
در هر جنبش برگ
از پشت درختان بلند
نور افشان بود
