قالب شعر: غزل

این چنین آوای تو محتاج گوش این بار نیست

ریشه دارد در سکوتی که به جز اسرار نیست

چشم بسته می‌روم به سوی تو آن سوی وهم

عشق اگر که راه باشد جاده‌ها بسیار نیست

با تو گویم بی زبان از عمق جان راز سکوت

دل اگر لب وا کند حاجت که به گفتار نیست

تا ابد در تو گم ام پیدا شدن بی معنی است

عاشقی بیرون از این گرداب جز افکار نیست

مرده ام در خویش تا شاید تو در من جان دهی

زنده ماندن بی تو جز تکرار یک انکار نیست

سایه ات را هم به آغوشم نداد این روزگار

سایه‌ هم گم می‌شود آنجا که نور از یار نیست

هرچه خواندم از تو جز تصویری از وهمم نبود

نقش جانان را در آیینه به جز دیوار نیست

این منم یک هیچ افتاده به دام بودنت

در حضورت نیستی چیزی به جز اقرار نیست