قالب شعر: {قالب شعر:35}

ما را نکنی خانه خرابات  ِ نسیمت

کین دل شده یک کودک ِ کاری به زمینت

چون وعده دهی گوهر ِ لبخند ِ خود اما

کینه شده دربان ِ در ِ باغ ِ حریمت ؛

معطوف ِ عطایم که لقایت چو ببخشی

پیدا نظری پرتو هویدای ِ رحیمت

دردی که مداوای دوای تو نباشد

محکوم ِ فنا گشته به نفرین ِ لعینت