قالب شعر: غزل

بسم‌الله الرّحمن الرّحیم

ساعتِ شنی

پرتگاهی ست میان من و تو بی تردید
می پَرم با دل و جان ،شیر صفت ،خواهی دید

درّه یِ مرگ و خطر ، سختی رَه چیزی نیست
که زِ وصل تو مرا سست کند یا نومید

بی قرارم چه کنم رنج فراقت تا کی؟؟
ای دل آرام بیا ، ساعت قلبم خوابید

باز دیشب زِ غم آواره یِ صحرا بودم
باد یکریز زِ احوالِ دلم می پرسید

ماه با مهر صبورانه نگاهم می کرد
دیو خوشحال به ناکامیِ من می خندید

گم شده بودم و افسرده که برگشت امید
از همان لحظه که عشقت به وجودم تابید

علی باقری