چه می بینم در آیینه خودم یا یک نفر دیگر
و او هم می رود بیرون و من می مانم و این در
نمی دانم چه رویایی نشسته پشت خواب من
و من می مانم و آهی که می افتد از این پیکر
فراموشم نخواهد شد تمام خاطراتی را
که من بودم و دنیایی که مانده در دل دفتر
نمی دانم که بعد از من جهان حالش چه خواهد شد ؟
همین را گفته باشم من که روزی می شود بهتر
نگاهم می کند دنیا و من همواره می خندم :
” چه می بینم در آیینه خودم یا یک نفر دیگر “
صابرخوشبین صفت
۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴
