پانته آ صفایی
هزار بار نوشتي بيا بيا دير است
هزار بار نوشتي بيا بيا دير است
هزار بار نوشتم كه پاي دل گير است
شكست نيم نگاهت سكوت آينه را
نگاه كردن تو انتشار تصوير است
هزار بار برايت سروده‌ام، اما
غزل براي تو تنگ است، دست و پاگير است
غروب فرصت خوبي براي ديدن بود
دريغ چشم تو از اين كرانه‌ها سير است
تو با دعاي توسل گذشتي از پاييز
به استخاره نشستيم ما، دگر دير است
نه من، نه تو، نه غزل، هيچ كس مقصر نيست
گناه زردي ما روي دوش تقدير است
