گران گشتم به چشمش بس که رفتم بی طلب سویشمـرا از پـای نـافـرمـان چـها بـر سـر نمـی آید!چــه بــگـشــایـد زمـاه عـیـد بــی هـمـدســتــی طـالـع؟ز صـیقـل …
| گران گشتم به چشمش بس که رفتم بی طلب سویش | مـرا از پـای نـافـرمـان چـها بـر سـر نمـی آید! |
| چــه بــگـشــایـد زمـاه عـیـد بــی هـمـدســتــی طـالـع؟ | ز صـیقـل کـار بـی امـداد روشـنـگـر نـمـی آید |
| بــه گـردون جـنـگ دارد چـشـم کـوتـه بــیـن، نـمـی دانـد | که بی تحریک ساقی باده در ساغر نمی آید |
| شــکـوه عــشــق هـیـهـات اســت مـغـلـوب نـظــر گـردد | کـه کـوه قـاف عـنـقـا را بـه زیـر پـر نـمـی آیـد |
| بـــه آهــی خـــرمـــن افـــلـــاک را بـــر هــم زدم صـــائب | ز یک دل آنچـه می آید ز صـد لشـکر نمی آید |
| بــه عــشــق لــاابـــالــی کــوه طــاقــت بــر نــمــی آیــد | عـلـاج شـورش ایـن بـحـر از لـنـگـر نـمـی آیـد |
| مــگــر یــاقــوت ســیــرابـــش بـــه داد مــا رســـد، ورنــه | عـلـاج تــشـنـه مـا از لـب ســاغـر نـمـی آیـد |
| دل گـــردون نـــمـــی ســـوزد بــــه آه آتــــشـــیـــن مـــا | بــه دود تـلـخ، آب از دیـده مـجـمـر نـمـی آیـد |
| بـــه دشــواری تـــوان دل از لــبـــاس فــقــر بـــر کــنــدن | بـه پـای خود بـرون از بـند نی، شکر نمی آید |
| شــکــوه حــســن او مــهــری بــه لــب زد بــیـقــراران را | کـه آواز سـپـنـد از هـیچ مـجـمـر بـرنـمـی آید |
| بــه داغ عـشــق دارد مـحــرم و بــیـگـانـه یـک نـســبــت | ازین آتـش خـلـیل الـلـه سـالـم بـر نـمـی آیـد |
| خـموشـی پـیشـه کـن تـا دامـن مـطـلـب بـه دسـت آری | که بـی پـاس نفس از بـحـر گوهر بـر نمی آید |
| کـدامـیـن عـنـبـریـن مـو مـی کـنـد در سـینـه ام جـولـان؟ | کـه از دریای دل یک مـوج بـی عـنبـر نمی آید |
| بـــه مــنــزل مــی بـــرد قــطـــع تـــعـــلــق کــاروانــی را | ز رهزن آنـچـه مـی آید ز صـد رهبـر نـمـی آید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
