قالب شعر: غزل

میشنوی بگو مرا هرچه بگویمت دلا

گر بروی زپیش من نیست دلت زمن جدا

خانه ی من سرای تو سینه ی من برای تو

خنجر خود بکش بدر از تن من تو دست و پا

مهر تو کرده ام دلم پای دهی دهم سرم

نیست مرا به باورم دست مرا کنی رها

هرچه مرا شکسته ای دست مرا تو بسته ای

بند ز من گسسته ای دل به تو گشته مبتلا

بیشتر انعکاس تو تکه به تکه می کند

آینه ای که بشکنی باز نشان دهد تو را

ریشه دوانده در دلم مهر و وفای تو صنم

مهر و وفای تو ببین داده دل مرا صفا

(خانه به خانه آمدم کوچه به کوچه کو به کو)

گشته به جستجوی تو این دل زار و بینوا

ساکنم سکون من گشته بلای جان من

علت این جنون من دوری توست بی وفا