قالب شعر: غزل

جز غم ندیدم ای یار از رفت ناگهانت

کی می‌رسد نسیمی از عطر مهربانت ؟

دریا شد آشیانم طوفان شد آسمانم

گم شد مسیر چشمم در موج بی‌نگاهت

رفتم به جستجویت هر کوی و هر خیالی

دیدم که بی‌نشان است آن نقش جاودانت

هرکس گلی به دامن من با غمی نشسته

دل داده ام به سوزی از شعله ی نهانت

ای آرزوی خاموش ای خواب ناتمامم

تا کی دل از تو گوید در سایه ی بیانت

گرچه دلم شکسته از جور روزگارت

اما هنوز ماندم در سجده ی اذانت

باشد اگر نگاهی روزی کنی به سویم

بخشم تمام جان را بر گام آستانت

این دل که با تو ماند جز تو نمی‌خواهد

جانم فدای روزی پیدا شود نشانت