قالب شعر: غزل

از غم و درد اگر بی خبر  آرام تر است…
جنگل خشک شده با تبر آرام تر است

مرد باشی و بریزی همه را توی خودت
مطمئن باش که هر چشم تر آرام تر است

دل ببندی به دل و هیچ نگویی با او؟
نیست اینگونه که هر گوش کر آرام تر است

هر که پایین بپرد زود شکارش بکنند
چه کسی گفت که  کوتاه پَر  آرام تر است؟

کاج باشی تنه ات را پی جشنی بخرند
جنگل سبز چرا بی ثمر آرام تر است؟

سر کجا سوخت و خاک ره عاشق شده است؟
عاشقی کن وَ ببین که جگر آرام تر است؟

آب جاری ست و در راه رسیدن غرق است
سنگ می ترکد از اندوه اگر آرام تر است

درد من را  قلمم تاب ندارد بکشد
گفته بودم به شما…بی هنر آرام تر است

برهان جاوید