چه بی‌رحمی!

قالب شعر: شعر سپید

خیالت از خودت بهتر!

شبی کشدار

سر و زانو

و دستی در میان مو

هلالِ صورتت در نور پیدا بود

و دل

شیدایِ شیدا بود

.

.

.

خیالت از خودت بهتر!

هوا تبدار

و تن

تندیس خواهش بود

میان یکسر

نوازش بود

سازش بود

.

شروع قصه اما صبحِ فردا بود

به سر آشوب و بلوا بود

و دل

تنهایِ تنها بود

.

.

.

خیالت از خودت بهتر

که بی‌رحمی

.

از کتاب :نجوا در گوش ماه