قالب شعر: غزل

دل ز قیدِ عالم چون نسیمِ جان رفت

در هوایِ معشوق ، بی خبر عیان شد

چون شکست پیوند ، در هوای تردید

در حریمِ معنا ، محوِ جاودان شد

در وصالِ مطلق بی زبان سخن ماند

در نگاهِ معشوق ، ذره ای جهان شد

نه فنا ، نه باقی ،نه خود ، نه غیر

ز طوافِ حیرت ، جمله دل نهان شد

سکوت اگر بگوید ، زبان خموش گردد

در سِرِّ آن تجلّی ، وجود بی امان شد

چو قطره شد به دریا،دگر زخود نماندش

به نور یار تابید وَ شمع کاروان شد

فتاد جان زهستی ، چو آفتابِ معنا

نهان شد آن که پیدا، پدید آن نهان شد

گزیده ای است از سیر عرفانی

وزن: بحر مجتث مثمن اخرب مکفوف محذوف

توضیحات:

قید عالم = وابستگی های دنیوی

پیوند = ارتباط ، وابستگی دنیوی

حریم معنا = حریم حقیقت

بی زبان سخن شد= حقیقت را بی واسطه دریافت کردن بی نیاز از زبان و بحث کردن

جمله دل نهان شد= تمام آموزش‌ها و خودشناسی در دلش مخفی شد

طواف حیرت = حس عارفانه و سیر سلوکی است ، دَوَران حیرانی ، نه در فنا  مانده ، نه در بقای آگاهانه نه خودش نه دیگران را نمی‌شناسد

از خود بیخود شدن تقریبا به زبان عام

نهان شدن آن که پیدا= آنکه نهان بود و سرشار از لطف الهی ، به دور از من ذهنی و هوای نفسانی پیدا شد

پدید آن نهان شد= آن انسان با هوای نفسانیو محدود نهان شد و روح و شخصی با آموزش پیدا شد