قالب شعر: غزل

رفتی و دل من هزاران راه افتاد

دل نماند و بی تو بی تاب افتاد

چشم من گرچه به در ماند ولی

دیده ام خشک شد و کوری افتاد

ساعت ذهن به تیک و تیک افتاد

عقربه خاموش شد و از کار افتاد

درب خانه را شکستی و ولی

قلب من توفان شد و از پا افتاد

مشت من سنگ شد بر آینه افتاد

در و دیوار ترک خورد و به آوار افتاد

از اشک من دریا شد خونی ولی

چشم یوسف به یعقوب افتاد