فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 1 خرداد 1404

پایگاه خبری شاعر

حکایت پادشاهی که بسیار صاحب جمال بود

پـادشـاهـی بـود بـس صـاحـب جـمـالدر جـهان حـسن بـی مثـل و مثـالمــلــک عــالــم مــصــحـــف اســرار اودر نـــکـــویـــی آیـــتــــی دیـــدار اومـی نـد…

پـادشـاهـی بـود بـس صـاحـب جـمـالدر جـهان حـسن بـی مثـل و مثـال
مــلــک عــالــم مــصــحـــف اســرار اودر نـــکـــویـــی آیـــتــــی دیـــدار او
مـی نـدانـم هیچ کـس آن زهره یافـتکـو تـوانـد از جـمـالـش بـهره یافـت
روی عــالــم پـــر شــد از غــوغــای اوخـلـق را از حــد بــشـد سـودای او
گـاه شـب دیزی بـرون راندی بـه کـویبـرقعی گلگون فرو هشتی به روی
هـرک کــردی ســوی آن بــرقــع نـگـاهسـر بـریـدنـدیـش از تـن بـی گـنـاه
وانـــک نـــام او بـــرانـــدی بـــر زفـــانقــطــع کـردنـدی زفــانـش در زمـان
ور کـسـی انـدیشـه کـردی زان وصـالعقل و جـان بـربـاد دادی زان محـال
روز بــودی کـز غــم عــشــقــش هـزارمی بمردند اینت عشق و اینت کار
گـر کـسـی دیـدی جــمـالـش آشـکـارجـــان بــــدادی و بـــمـــردی زار زار
مـــردن از عــــشــــق رخ آن دل نـــوازبـــهــتـــر از صـــد زنــدگــانــی دراز
نـه کـســی را صــبــر بــودی زو دمـینـه کـسـی را تـاب او بـودی همـی
خــلـق مـی بــودنـد دایـم زیـن طــلـبصـبــر نـه بــااو و بـی او ای عـجـب
گـر کـســی را تــاب بــودی یـک زمـانشـاه روی خـویش بـنـمـودی عـیان
لـیک چـون کـس تـاب دیـد او نـداشـتلـذتــی جـز در شـنـیـد او نـداشـت
چــون نـیـامـد هـیـچ خــلـقــی مـرد اوجـمـلـه مـی مـردند و دل پـر درد او
آیــنــه فـــرمــود حـــالـــی پـــادشـــاهکــانــدر آیـنــه تــوان کــردن نــگــاه
روی را از آیـــنـــه مـــی تــــافــــتــــیهرکـس از رویش نـشـانـی یافـتـی
گـر تــو مـی داری جـمـال یـار دوسـتدل بــدان کــایـیـنــه دیـدار اوســت
دل بــدســت آر و جــمــال او بــبــیــنآیـنـه کــن جــان جــلـال او بــبــیـن
پــادشــاه تــســت بــر قــصــر جــلــالقـصـر روشــن ز آفـتــاب آن جــمـال
پــادشــاه خــویــش را در دل بـــبــیــنهــوش را در ذره حــاصــل بــبــیــن
هر لبـاسـی کـان بـه صـحـرا آمدسـتســایـه ســیـمـرغ زیـبــا آمـدســت
گــر تــرا ســیـمـرغ بــنـمــایـد جــمـالسـایه را سـیمرغ بـینی بـی خـیال
گر همه چـل مرغ و گر سـی مرغ بـودهـرچ دیـدی سـایـه سـیـمـرغ بــود
سـایـه را سـیـمـرغ چــون نـبــود جــداگــر جــدایـی گــویـی آن نــبــود روا
هر دو چـون هسـتـند بـا هم بـازجـویدر گــذر از ســایـه وانـگـه رازجــوی
چون تو گم گشتی چنین در سایه ایکی ز سیمرغت رسـد سـرمایه ای
گـر تــرا پــیـدا شــود یـک فــتــح بــابتــو درون ســایـه بــیــنــی آفــتــاب
سـایه در خـورشـیـد گـم بـینـی مـدامخـود همه خورشید بـینی والسلام

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج