فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 27 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

حکایت مستی که مست دیگر را بر مستی ملامت میکرد

بـود مسـتـی سـخـت لـایعـقـل، خـرابآب کـــارش بــــرده کـــلـــی کـــار آبدرد وصاف از بس که در هم خورده بوداز خــرابــی پــا و سـر گـم کـرده بــودهـوشـ…

بـود مسـتـی سـخـت لـایعـقـل، خـرابآب کـــارش بــــرده کـــلـــی کـــار آب
درد وصاف از بس که در هم خورده بوداز خــرابــی پــا و سـر گـم کـرده بــود
هـوشــیـاری را گــرفــت از وی مــلــالپـس نشـاند آن مـسـت را اندر جـوال
بــرگـرفـتـش تـا بــرد بــا جـای خـویـشآمـدش مـســتــی دگـر در راه پــیـش
مـسـت دیگـر هـر زمـان بـا هر کـسـیمی شد و می کرد بد مستی بسی
مــســت اول، آنــک بـــود انــدر جــوالچون بـدید آن مست را بـس تیره حال
گـفـت ای مدبـر دو کـم بـایسـت خـوردتــا چـو مـن مـی رفـتــی و آزاد و فـرد
آن او مــــی دیـــد، آن خــــویـــش نـــههـسـت حـال مـا همـه زین بـیش نـه
عـیـب بــیـن زانـی کـه تـو عـاشـق نـهلــاجــرم ایــن شــیــوه را لــایــق نــه
گـر ز عـشــق انـدک اثــر مـی دیـدیـیعـیـبــهـا جــمـلـه هـنـر مـی دیـدیـی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج