فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 26 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

حکایت محمود که لات را به هندوان نفروخت و آنرا سوزاند

یـافــتــنـد آن بــت کـه نـامـش بــود لـاتلــشــگــر مــحـــمــود انــدر ســومــنــاتهـنــدوان از بــهــر بــت بــرخــاســتــنــدده رهش هم سـنگ زر مـی…

یـافــتــنـد آن بــت کـه نـامـش بــود لـاتلــشــگــر مــحـــمــود انــدر ســومــنــات
هـنــدوان از بــهــر بــت بــرخــاســتــنــدده رهش هم سـنگ زر مـی خـواسـتـنـد
هـیـچ گــونـه شــاه مـی نـفــروخــتــشآتــشـی بــرکـرد و حــالـی ســوخــتــش
سرکشی گفتش نمی بـایست سوختزر بـه از بـت، می بـبـایسـتـش فـروخـت
گــفــت تــرســیـدم کــه در روز شــمــاربـــر ســـر آن جـــمــع گــویــد کـــردگـــار
آزر و مــــحـــــمــــود را داریــــد گـــــوشزانک هست آن بت تراش این بت فروش
گـفـت چـون مـحـمـود آتـش بــرفـروخـتوآن بــت آتـش پــرسـتــان را بــسـوخـت
بـیسـت مـن جـوهـر بـیـامـد از مـیـانـشخـواسـت شـد از دسـت حـالی رایگانش
شـــاه گــفــتـــا لــایــق لــات ایــن بـــودوز خـــدای مــن مـــکـــافـــات ایــن بـــود
بـشـکـن آن بـتـها که داری سـر بـه سـرتــا چــو بــت در پــا نـه افـتــی در بــه در
نفس چون بت را بسوز از شوق دوستتــا بــسـی جــوهـر فـرو ریـزد ز پــوسـت
چون بـه گوش جـان شنیدستـی الستاز بــلـی گـفــتــن مـکــن کـوتــاه دســت
بــسـتـه ای عـهـد الـسـت از پــیـش تـواز بــلـی ســر درمـکـش زیـن بــیـش تــو
چـــــون بـــــدو اقــــرار آوردی درســـــتکــی شـــود انــکـــارآن کــردی درســـت
ای بــــه اول کــــرده اقــــرار الـــســــتپـــس بـــه آخــر کــرده انــکــار الــســت
چــون در اول بــســتــه ای مـیـثــاق تــوچــون تـــوانــی شــد در آخــر عــاق تـــو
نـاگــزیـرت اوســت، پــس بــا او بــســازهــرچ پــذرفــتــی وفــا کــن، کــژ مــبــاز

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج