فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 2 خرداد 1404

پایگاه خبری شاعر

حکایت شیخ سمعان – قسمت اول

گـر کـنـد آن عــقـبــه قـطــع ایـن جــایـگـاهراه روشـــــن گـــــرددش تـــــا پـــــیــــشـــــگـــــاهور بـــمــانــد در پـــس آن عـــقـــبـــه بـــا…

گـر کـنـد آن عــقـبــه قـطــع ایـن جــایـگـاهراه روشـــــن گـــــرددش تـــــا پـــــیــــشـــــگـــــاه
ور بـــمــانــد در پـــس آن عـــقـــبـــه بـــازدر عــــــقــــــوبـــــــت ره شـــــــود بـــــــر وی دارز
آخـــــر از نــــاگــــاه پـــــیــــر اوســــتـــــادبـــــا مــــریــــدان گـــــفـــــت کـــــارم اوفـــــتـــــاد
مـــی بــــبــــایـــد رفـــت ســـوی روم زودتــــا شــــود تــــدبــــیــــر ایــــن مــــعــــلــــوم زود
چـــار صـــد مـــرد مـــریـــد مـــعـــتــــبــــرپــــــس روی کـــــردنـــــد بــــــا او در ســــــفــــــر
مـی شــدنـد از کـعــبــه تــا اقــصــای رومطــــوف مــــی کــــردنــــد ســــر تـــــا پـــــای روم
از قـــضـــا را بـــود عـــالـــی مـــنـــظـــریبــــر ســـر مـــنـــظـــر نـــشـــســـتـــه دخـــتـــری
دخـــتـــری تـــرســا و روحـــانــی صــفــتدر ره روح الـــــلـــــه اش صــــــد مـــــعــــــرفـــــت
بـــر ســپـــهــر حــســن در بـــرج جــمــالآفـــــــتـــــــابـــــــی بــــــــود امـــــــا بـــــــی زوال
آفــــتـــــاب از رشــــک عــــکــــس روی اوزردتــــــــر از عـــــــاشــــــــقـــــــان در کـــــــوی او
هـــرک دل در زلـــف آن دلـــدار بــــســـتاز خـــــــیــــــال زلـــــــف او زنــــــار بـــــــســـــــت
هــرک جــان بـــر لــعــل آن دلــبــر نــهــادپــــــای در ره نــــــانــــــهـــــاده ســــــرنـــــهـــــاد
چــون صـبــا از زلـف او مـشـکـیـن شــدیروم از آن مــشــکــیــن صــفــت پــر چــیـن شــدی
هـر دو چــشــمـش فـتــنـه عـشــاق بــودهـــر دو ابــــرویـــش بــــه خـــوبـــی طـــاق بــــود
چــون نـظــر بــر روی عــشــاق او فــکـنـدجـــان بـــه دســـت غــمــزه بـــا طــاق او فــکــنــد
ابــرویـش بــر مـاه طــاقـی بــســتــه بــودمـــردمـــی بـــر طـــاق او بـــنــشـــســـتـــه بـــود
مــردم چــشــمـش چــو کــردی مــردمـیصـــــیــــد کــــردی جـــــان صـــــد صـــــد آدمــــی
روی او در زیــــــــر زلـــــــــف تـــــــــاب داربــــــــــود آتــــــــــش پــــــــــاره بـــــــــــس آب دار
لـعـل سـیرابـش جـهانـی تـشـنـه داشـتنــرگــس مــســـتـــش هــزاران دشـــنــه داشـــت
گــفــت را چــون بـــر دهــانــش ره نــبــوداز دهـــانـــش هـــر کــــه گـــفــــت آگـــه نـــبــــود
همـچـو چـشـم سـوزنـی شـکـل دهانـشبـــســـتـــه زنــاری چـــو زلــفـــش بـــر مــیــانــش
چــاه ســیــمــیـن در زنــخــدان داشــت اوهــمــچـــو عــیــســی در ســـخـــن آن داشــت او
صـد هـزاران دل چــو یـوسـف غـرق خــوناوفـــــــتـــــــاده در چـــــــه او ســـــــرنــــــگــــــون
گـوهـری خــورشـیـدفـش در مـوی داشـتبــــرقـــعـــی شـــعـــر ســـیـــه بـــر روی داشـــت
دخــتــر تــرســا چــو بـــرقــع بــر گــرفــتبـــــنــــد بــــنــــد شــــیــــخ آتــــش درگــــرفــــت
چــون نــمــود از زیـر بــرقــع روی خــویـشبـــســـت صـــد زنـــارش از یــک مـــوی خـــویــش
گـرچــه شـیـخ آنـجــا نـظـر در پــیـش کـردعــــشــــق آن بــــت روی کــــارخــــویـــش کــــرد
شـد بــه کـل از دســت و در پــای اوفـتــادجـــــای آتـــــش بـــــود و بـــــرجــــای اوفــــتـــــاد
هـرچ بــودش ســر بــه ســر نــابــود شــدز آتــــــش ســــــودا دلـــــش چــــــون دود شـــــد
عـــشـــق دخـــتـــر کــرد غــارت جـــان اوکــــفـــــر ریــــخـــــت از زلــــف بـــــر ایــــمــــان او
شــیــخ ایـمــان داد و تــرســایـی خــریــدعـــافـــیـــت بــــفـــروخــــت رســـوایـــی خـــریـــد
عــشــق بــرجــان و دل او چــیـر گــشــتتــــا ز دل نـــومـــیـــد وز جـــان ســـیـــر گـــشـــت
گـفـت چـون دین رفـت چـه جـای دلـسـتعــشـــق تـــرســـازاده کــاری مــشـــکــل اســـت
چــون مــریــدانــش چـــنــیــن دیــدنــد زارجـــمــلــه دانــســـتـــنــد کـــافـــتـــادســـت کـــار
ســر بــه ســر در کــار او حــیـران شــدنـدســـرنــگــون گــشــتـــنــد و ســـرگــردان شــدنــد
پــنــد دادنــدش بـــســی ســودی نــبــودبـــــودنــــی چــــون بـــــود بــــه بــــودی نــــبــــود
هــرک پــنــدش داد فــرمــان مــی نــبــردزانــــک دردش هــــیــــچ درمــــان مــــی نــــبــــرد
عــاشــق آشــفــتـــه فــرمــان کــی بـــرددرد درمــــــان ســـــــوز درمــــــان کــــــی بـــــــرد
بــــود تـــا شـــب هـــمـــچـــنـــان روز درازچـــشـــم بـــر مــنــظـــر، دهــانــش مــانــده بـــاز
چــون شــب تـــاریــک در شــعــر ســیــاهشــــد نـــهـــان چــــون کــــفــــر در زیـــر گــــنـــاه
هـر چــراغـی کـان شـب اخــتــر درگـرفـتاز دل آن پــــــیـــــر غــــــم خــــــور درگـــــرفــــــت
عـشـق او آن شـب یکـی صـد بـیش شـدلـــاجـــرم یـــک بــــارگـــی بـــی خـــویـــش شـــد
هـم دل از خــود هـم ز عــالـم بــرگــرفــتخــــاک بــــر ســــر کــــرد و مـــاتــــم درگـــرفــــت
یــک دمــش نــه خـــواب بـــود و نــه قــرارمـــی طـــپـــیــد از عـــشـــق و مــی نــالـــیــد زار
گــفــت یـا رب امــشــبــم را روز نـیـســتیــا مــگـــر شـــمــع فـــلـــک را ســـوز نــیــســـت
در ریــاضــت بـــوده ام شــبــهــا بـــســیخــود نــشــان نــدهـد چــنــیـن شــبــهــاکــســی
همـچـو شـمع از سـوخـتـن خـوابـم نمـاندبــــر جــــگــــر جــــز خــــون دل آبــــم نـــمــــانـــد
همچـو شمع از تـفت و سـوزم می کشندشـــب هــمــی ســـوزنــد و روزم مــی کــشـــنــد
جـمـلـه شـب در خـون دل چـون مـانـده امپــــای تــــا ســـر غـــرقـــه در خــــون مـــانـــده ام
هـر دم از شـب صـد شـبــیـخــون بــگـذردمــــی نــــدانــــم روز خـــــود چـــــون بـــــگـــــذرد
هــرکــه رایــک شــب چــنــیـن روزی بــودروز و شــــب کــــارش جـــــگــــر ســـــوزی بـــــود
روز و شــب بـــســـیــار در تـــب بـــوده اممــــن بــــه روز خــــویـــش امــــشــــب بــــوده ام
کــار مــن روزی کــه مــی پـــرداخـــتـــنــداز بــــرای ایـــن شـــبــــم مـــی ســــاخــــتــــنـــد
یــا رب امــشـــب را نــخـــواهــد بـــود روزشــــمـــع گــــردون را نـــخــــواهـــد بــــود ســــوز
یـا رب این چـنـدین عـلـامـت امـشـبـسـتیـــا مـــگــــر روز قــــیـــامـــت امـــشــــبــــســــت
یــا از آهــم شـــمــع گــردون مــرده شـــدیــــــا ز شــــــرم دلــــــبــــــرم در پــــــرده شــــــد
شـب دراز اســت و ســیـه چــون مـوی اوورنــــــه صــــــد ره مــــــردمــــــی بـــــــی روی او
مـی بـسـوزم امـشـب از سـودای عـشـقمـــی نـــدارم طــــاقــــت غــــوغــــای عــــشــــق
عــمـر کــو تــا وصــف غــم خــواری کــنـمیـــا بــــه کــــام خــــویـــشــــتــــن زاری کــــنــــم
صـــبـــر کــو تـــا پـــای در دامــن کــشـــمیـــا چــــو مـــردان رطـــل مـــردافـــکـــن کـــشـــم
بـــخـــت کــو تـــا عـــزم بـــیــداری کـــنــدیـــــا مـــــرا در عـــــشــــــق او یـــــاری کـــــنـــــد
عـــقـــل کــو تـــا عـــلــم در پـــیــش آورمیـــا بــــه حــــیـــلـــت عــــقــــل در بــــیـــش آورم
دســت کــو تــا خــاک ره بـــر ســر کــنــمیــــا ز زیــــر خــــاک و خــــون ســــر بــــرکــــنــــم
پـــای کـــو تـــا بــــازجـــویـــم کـــوی یـــارچــــشــــم کــــو تــــا بـــــازبــــیــــنــــم روی یــــار
یـــار کـــو تـــا دل دهـــد در یـــک غـــمـــمدســــت کــــو تــــا دســــت گـــیـــرد یـــک دمـــم
زور کـــــو تـــــا نــــالــــه و زاری کـــــنــــمهـــوش کـــو تــــا ســــاز هـــشــــیـــاری کــــنـــم
رفــت عــقــل و رفــت صــبــر و رفــت یــاراین چه عشق است این چه درد است این چه کار
جـــــمــــلـــــه یــــاران بـــــه دلـــــداری اوجـــــمــــع گــــشــــتـــــنــــد آن شــــب از زاری او
هـمـنـشـیـنـی گـفـتــش ای شـیـخ کـبــارخــــیـــز ایـــن وســــواس را غــــســــلــــی بــــرآر
شـیـخ گـفـتــش امـشــب از خــون جــگـرکـــرده ام صـــد بــــار غـــســـل ای بـــی خـــبــــر
آن دگـر یک گـفـت تـسـبـیحـت کـجـاسـتکــی شــود کــار تـــو بـــی تـــســـبـــیــح راســت
گـفـت تــسـبــیـحـم بــیـفـکـنـدم ز دسـتتـــــا تــــوانــــم بـــــر مــــیــــان زنــــار بـــــســــت
آن دگـــر یــک گـــفـــت ای پـــیــرکـــهـــنگـــر خـــطـــایـــی رفـــت بــــر تــــو تـــوبــــه کـــن
گــفــت کــردم تــوبــه از نـامــوس و حــالتــــایـــبــــم از شـــیـــخــــی و حــــال و مـــحــــال
آن دگــــر یــــک گــــفــــت ای دانــــای رازخــــیـــز خــــود را جــــمــــع کــــن انـــدر نـــمــــاز
گـــفـــت کـــو مـــحــــراب روی آن نـــگـــارتــــا نــــبــــاشــــد جــــز نـــمــــازم هـــیـــچ کــــار
آن دگـر یـک گـفـت تــا کـی زیـن ســخــنخــــیـــز در خــــلـــوت خــــدا را ســــجــــده کــــن
گـفــت اگـر بــت روی مـن ایـنـجــاســتــیســــجــــده پــــیــــش روی او زیــــبــــاســــتــــی
آن دگـر گـفـتـش پــشـیـمـانـیـت نـیـسـتیــک نــفـــس درد مــســـلـــمــانــیــت نــیــســـت
گـفـت کـس نـبـود پـشـیـمـان بـیـش ازیـنتــــا چــــرا عـــاشــــق نـــبــــودم پــــیـــش ازیـــن
آن دگـــر گـــفـــتــــش کـــه دیـــوت راه زدتـــــیــــر خـــــذلـــــان بـــــر دلـــــت نـــــاگـــــاه زد
گــفــت گــر دیــوی کــه راهــم مــی زنــدگـــو بـــزن چـــون چـــســـت و زیــبـــا مـــی زنـــد
آن دگــر گــفــتــش کــه هـرک آگــاه شــدگــویــد ایــن پـــیــر ایــن چـــنــیــن گــمــراه شـــد
گــفــت مــن بــس فــارغــم از نـام ونـنـگشــیـشــه ســالـوس بــشــکـســتــم بــه ســنـگ
آن دگـــر گــفـــتـــش کـــه یــاران قـــدیــماز تــــو رنــــجــــورنــــد و مــــانــــده دل دو نـــیـــم
گـفـت چـون تــرسـا بــچـه خـوش دل بــوددل ز رنـــــــج ایـــــــن و آن غـــــــافـــــــل بــــــــود
آن دگــر گــفــتــش کــه بــا یـاران بــســازتـــا شـــویــم امــشـــب بـــســـوی کــعــبـــه بـــاز
گـفـت اگـر کـعـبــه نـبــاشـد دیـر هـســتهـــوشــــیـــار کــــعــــبــــه ام در دیـــر مـــســــت
آن دگــر گــفــت ایـن زمــان کــن عــزم راهدر حــــرم بــــنـــشـــیـــن و عـــذر مـــن بــــخـــواه
گـــفـــت ســـر بـــر آســـتـــان آن نـــگـــارعــذر خـــواهــم خــواســت، دســت از مــن بـــدار
آن دگــر گـفــتــش کــه دوزخ در ره اســتمـــرد دوزخ نـــیـــســــت هـــرکــــو آگـــهـــســــت
گـــفـــت اگـــر دوزخ شـــود هــم راه مـــنهــــــفـــــــت دوزخ ســـــــوزد از یــــــک آه مــــــن
آن دگــر گــفــتــش کــه امــیـد بــهـشــتبــــاز گـــرد و تــــوبــــه کـــن زیـــن کــــار زشــــت
گـفـت چـون یـار بــهـشـتـی روی هـسـتگــر بـــهــشــتـــی بـــایــدم ایــن کــوی هــســـت
آن دگــر گـفــتــش کــه از حــق شــرم دارحــــــق تــــــعـــــالـــــی را بــــــه حــــــق آزرم دار
گـفـت ایـن آتــش چــو حـق درمـن فـکـنـدمـــن بـــه خـــود نـــتـــوانـــم از گـــردن فـــکـــنـــد
آن دگــر گـفــتــش بــرو ســاکــن بــبــاشبـــــــاز ایــــــمــــــان آور و مؤمــــــن بــــــبـــــــاش
گـفــت جــز کـفــر از مـن حــیـران مـخــواههــــرک کــــافــــر شــــد ازو ایـــمــــان مــــخــــواه
چـــون ســـخـــن در وی نــیــامــد کــارگــرتــــــن زدنـــــد آخــــــر بــــــدان تــــــیـــــمـــــار در
مــوج زن شـــد پـــرده دلــشـــان ز خـــونتـــــا چـــــه آیـــــد خـــــود ازیــــن پـــــرده بـــــرون
تـــرک روز، آخـــر چـــو بـــا زریــن ســـپـــرهـــنـــدو شـــب را بــــه تــــیـــغ افـــکـــنـــد ســـر
روز دیـــگـــر کـــیــن جـــهـــان پـــر غـــرورشــد چـــو بـــحــر از چـــشــمــه خــور غــرق نــور
شــیــخ خـــلــوت ســـاز کــوی یــار شـــدبــــــا ســــــگــــــان کــــــوی او در کــــــار شــــــد
مـعـتــکـف بــنـشـســت بــر خــاک رهـشهــمـــچـــو مـــویــی شـــد ز روی چـــون مــهــش
قـــرب مـــاهــی روز و شـــب در کـــوی اوصــــــــبـــــــــر کــــــــرد از آفــــــــتــــــــاب روی او
عــاقــبــت بــیـمـار شــد بــی دلـســتــانهـــیـــچ بــــرنــــگــــرفــــت ســــر زان آســــتــــان
بـــود خـــاک کــوی آن بـــت بـــســتـــرشبـــــــود بـــــــالــــــیــــــن آســـــــتـــــــان آن درش
چــون نــبــود از کــوی او بــگــذشــتــنـشدخـــتـــر آگــه شـــد ز عـــاشـــق گـــشـــتـــنــش
خـویشـتـن را اعـجـمـی سـاخـت آن نـگـارگــفــت ای شــیــخ از چــه گــشــتــی بـــی قــرار
کـی کـنـنـد، ای از شـراب شـرک مـســتزاهـــدان در کـــوی تــــرســــایـــان نـــشـــســــت
گـــر بــــه زلـــفــــم شــــیـــخ اقــــرار آوردهــــــر دمـــــــش دیــــــوانــــــگـــــــی بـــــــارآورد
شــیـخ گــفــتــش چــون زبــونـم دیـده ایلـــــــــاجـــــــــرم دزدیـــــــــده دل دزدیـــــــــده ای
یـــا دلـــم ده بـــاز یـــا بـــا مـــن بـــســـازدر نـــیـــاز مــــن نــــگــــر، چــــنــــدیـــن مــــنــــاز
از ســـــر نـــــاز و تـــــکـــــبــــــر درگـــــذرعــــاشــــق و پـــــیــــرو غــــریــــبـــــم درنــــگــــر
عشق من چـون سرسری نیست ای نگاریـــــا ســـــرم از تـــــن بــــــبـــــر یـــــا ســـــر درآر
جــان فــشــانـم بــرتــو گـر فــرمـان دهـیگـــر تـــو خـــواهـــی بـــازم از لـــب جـــان دهـــی
ای لـــب و زلـــفـــت زیــان و ســـود مـــنروی و کــــویـــت مــــقــــصــــد و بــــه بــــود مـــن
گـــه ز تــــاب زلـــف در تــــابــــم مـــکـــنگـــه ز چـــشـــم مـــســـت در خـــوابـــم مـــکـــن
دل چــو آتـــش، دیــده چــون ابـــر از تــومبـــی کـــس و بـــی یـــار و بـــی صـــبــــر از تـــوم
بــی تــو بــر جــانـم جــهـان بــفـروخــتــمکــیــســه بـــیــن کــز عــشــق تـــو بـــردوخــتـــم
هـمـچــو بــاران ابــر مـی بــارم ز چــشــمزانـــک بـــی تـــو چـــشـــم ایــن دارم ز چـــشـــم
دل ز دســـت دیــده در مـــاتـــم بـــمــانــددیــــده رویــــت دیــــد، دل در غــــم بـــــمــــانــــد
آنـــچ مـــن از دیــده دیــدم کـــس نـــدیــدوآنـــچ مــــن از دل کــــشــــیـــدم کــــس نـــدیـــد
از دلــم جـــز خــون دل حــاصــل نــمــانــدخـــون دل تــــاکـــی خـــورم چـــون دل نـــمـــانـــد
بـیـش ازیـن بـر جـان ایـن مـسـکـیـن مـزندر فـــــتـــــوح او لـــــگـــــد چـــــنــــدیــــن مـــــزن
روزگــــار مــــن بــــشــــد در انـــتــــظــــارگـــــر بـــــود وصـــــلـــــی بـــــیـــــایـــــد روزگـــــار
هـر شـبـی بـر جـان کـمـیـن سـازی کـنـمبـــــر ســــر کــــوی تــــو جــــان بـــــازی کــــنــــم
روی بـــر خـــاک درت، جـــان مـــی دهــمجـــــان بـــــه نـــــرخ خـــــاک ارزان مـــــی دهــــم
چـــنـــد نـــالـــم بـــر درت ، در بــــاز کـــنیــک دمـــم بـــا خـــویـــشـــتـــن دمـــســـاز کـــن
آفـــتـــابـــی، از تـــو دوری چـــون کـــنـــمســـایـــه ام، بـــی تـــو صـــبـــوری چـــون کـــنـــم
گـرچــه هـمـچــون ســایـه ام از اضـطـرابدر جــــــهـــــم در روزنـــــت چــــــون آفــــــتــــــاب
هـــــفـــــت گـــــردون را درآرم زیــــر پـــــرگـــر فـــرو آری بــــدیـــن ســــرگـــشـــتــــه ســـر
مــی روم بـــا خـــاک جـــان ســـوخـــتـــهز آتــــش جــــانــــم جــــهـــانــــی ســــوخــــتــــه
پـــای از عـــشـــق تـــو در گـــل مـــانـــدهدســـــت از شـــــوق تــــــو بــــــر دل مـــــانـــــده
مـــی بــــرآیـــد ز آرزویـــت جــــان ز مــــنچــنــد بـــاشــی بـــیــش از ایــن پــنــهــان ز مــن
دخـــتـــرش گــفـــت ای خـــرف از روزگــارســـــاز کــــافــــور و کــــفــــن کــــن، شـــــرم دار
چــون دمـت سـر دسـت دمـسـازی مـکـنپـــیـــر گـــشـــتـــی، قـــصـــد دل بـــازی مـــکـــن
ایـــن زمـــان عـــزم کـــفـــن کـــردن تــــرابــــــهـــــتـــــرم آیـــــد کـــــه عـــــزم مـــــن تـــــرا
کــی تـــوانــی پـــادشـــاهــی یــافـــتـــنچـــون بـــه ســیــری نــان نــخـــواهــی یــافــتـــن
شــیـخ گـفــتــش گـر بــگـویـی صــد هـزارمــــن نــــدارم جــــز غــــم عــــشــــق تــــو کــــار
عــاشــقــی را چــه جــوان چــه پــیـرمـردعــــشــــق بــــر هـــر دل کــــه زد تأثــــیـــر کــــرد
گـفـت دخــتــر گـر تــو هـســتــی مـردکـارچـــــار کـــــارت کـــــرد بــــــایـــــد اخـــــتـــــیـــــار
سـجــده کـن پــیـش بــت و قـرآن بــسـوزخـــــمـــــر نــــوش و دیــــده را ایــــمـــــان بـــــدوز
شــیــخ گــفــتـــا خــمــر کــردم اخــتــیــاربـــــا ســـــه دیــــگـــــر نـــــدارم هـــــیــــچ کـــــار
بـــر جـــمــالــت خــمــر دانــم خــورد مــنو آن ســـــه دیـــــگـــــر نـــــدانـــــم کـــــرد مـــــن
گـفـت دخـتــر گـر دریـن کـاری تـو چـسـتدســـت بـــایــد پـــاکـــت از اســـلـــام شـــســـت
هـرک او هـم رنـگ یـار خــویـش نـیـســتعــشــق او جــز رنــگ و بــویـی بــیـش نــیــســت
شــیـخ گــفــتــش هـرچ گــویـی آن کــنـموانـــچ فـــرمـــایـــی بـــه جـــان فـــرمـــان کـــنـــم
حــلــقــه در گــوش تــوم ای ســیــم تـــنحــــلـــقــــه ای از زلـــف در حــــلـــقــــم فــــکـــن
گــفــت بـــرخــیــز و بــیــا و خــمــر نــوشچـــون بــــنـــوشـــی خـــمـــر ، آیـــی در خـــروش
شــــیـــخ را بــــردنـــد تــــا دیـــرمـــغــــانآمـــــدنـــــد آنـــــجـــــا مـــــریــــدان در فـــــغـــــان
شـیـخ الـحـق مـجـلـسـی بــس تـازه دیـدمــــیــــزبــــان را حــــســــن بــــی انــــدازه دیــــد
آتــــش عــــشــــق آب کــــار او بـــــبــــردزلـــــــف تـــــــرســـــــا روزگـــــــار او بـــــــبـــــــرد
ذره عـــقـــلـــش نــمــانــد و هــوش هــمدرکــــشــــیــــد آن جــــایــــگــــه خــــامــــوش دم
جــام مـی بــسـتــد ز دسـت یـار خـویـشنــــوش کــــرد و دل بــــریــــد از کــــار خــــویــــش
چـون بـه یک جـا شـد شـراب و عشـق یارعـــشـــق آن مــاهــش یــکــی شـــد صـــد هــزار
چــون حــریـفــی آب دنــدان دیــد شــیــخلـــعـــل او در حــــقـــه خــــنـــدان دیـــد شــــیـــخ
آتـــشــی از شـــوق در جـــانــش فــتـــادســـیــل خـــونــیــن ســـوی مــژگـــانــش فـــتـــاد
بــاده ای دیـگـر بــخــواســت و نـوش کـردحـــــلــــقـــــه ای از زلـــــف او در گـــــوش کـــــرد
قــرب صــد تــصــنـیـف در دیـن یـادداشــتحــــفـــظ قـــرآن را بــــســـی اســـتــــاد داشـــت
چــون مـی از ســاغـر بــه نـاف او رســیـددعـــــــوی او رفـــــــت و لـــــــاف او رســـــــیــــــد
هـــرچ یـــادش بــــود از یـــادش بــــرفـــتبــــاده آمـــد عــــقــــل چــــون بــــادش بــــرفــــت
خـمـر، هر مـعـنی کـه بـودش از نـخـسـتپـــــاک از لــــوح ضــــمــــیــــر او بـــــشــــســـــت
عـشــق آن دلـبــر بــمـانـدش صــعـبــنـاکهــــرچ دیــــگــــر بـــــود کــــلــــی رفـــــت پـــــاک
شیخ چـون شد مسـت، عشقش زور کردهــــمــــچــــو دریــــا جــــان او پـــــرشــــور کــــرد
آن صـنـم را دیـد مـی در دسـت و مـسـتشـــیـــخ شـــد یــکـــبـــارگـــی آنـــجـــا ز دســـت
دل بـــداد و دســـت از مـــی خـــوردنــشخــــواســــت تــــا نـــاگـــه کــــنـــد در گـــردنـــش
دخــتـــرش گــفــت ای تـــو مــرد کــار نــهمــــدعــــی در عــــشــــق، مــــعــــنـــی دار نــــه
گــر قــدم در عــشــق مــحــکــم داریـیـیمــــذهــــب ایــــن زلــــف پــــر خــــم داریــــیــــی
هــمــچـــو زلــفــم نــه قــدم در کــافـــریزانــــک نــــبــــود عــــشــــق کــــار ســــرســــری
عــافــیــت بـــا عــشــق نــبــود ســازگــارعـــــاشـــــقـــــی را کـــــفـــــر ســــــازد یـــــاددار
اقــتـــدا گــر تـــو بـــه کــفــر مــن کــنــیبــــا مــــن ایـــن دم دســــت در گــــردن کــــنـــی
ور نـــخـــواهــی کـــرد ایــنـــجـــا اقـــتـــداخـــــیـــــز رو، ایــــنـــــک عـــــصـــــاایــــنـــــک ردا
شـیـخ عـاشـق گـشـتـه بـس افـتـاده بـوددل ز غـــفـــلـــت بــــر قـــضـــا بــــنـــهـــاده بــــود
آن زمـان کـانـدر ســرش مـســتــی نـبــودیـــک نـــفـــس او را ســـر هـــســــتــــی نـــبــــود
این زمان چون شیخ عاشق گشت مستاوفــــتــــاد از پــــای و کــــلــــی شــــد ز دســــت
بـــرنــیــامــد بـــا خـــود و رســـوا شـــد اومــی نــتـــرســـیــد از کــســی، تـــرســـا شــد او
بــود مــی بـــس کــهــنــه دروی کــارکــردشـــیــخ را ســـرگــشـــتـــه چـــون پـــرگـــار کـــرد
پــیــر را مــی کــهــنــه و عــشــق جــواندلـــبــــرش حــــاضــــر، صــــبــــوری کـــی تــــوان
شد خـراب آن پـیرو شد از دسـت و مستمــســت و عــاشــق چــون بـــود رفــتــه ز دســت
گـفــت بــی طــاقــت شــدم ای مـاه رویاز مـــن بـــی دل چـــه مــی خـــواهــی بـــگـــوی
گـر بـه هـشـیـاری نـگـشـتـم بـت پـرسـتپــیـش بــت مـصـحــف بــســوزم مـســت مـســت
دخــتــرش گــفــت ایـن زمــان مـرد مـنـیخــــواب خــــوش بــــادت کـــه در خـــورد مـــنـــی
پــیـش ازیـن در عـشـق بــودی خـام خـامخــوش بــزی چــون پــخــتــه گـشـتــی والـسـلـام
چــون خــبــر نــزدیـک تــرســایـان رســیـدکـــان چـــنـــان شـــیــخـــی ره ایــشـــان گـــزیــد
شــیــخ را بـــردنــد ســوی دیــر مــســـتبــــعـــد از آن گـــفـــتــــنـــد تــــا زنـــار بــــســــت
شـــیــخ چـــون در حـــلـــقـــه زنــار شـــدخـــــــرقــــــه آتـــــــش در زد و در کــــــار شـــــــد
دل ز دیـــن خــــویــــشــــتــــن آزاد کــــردنـــه ز کـــعـــبــــه نـــه ز شــــیـــخــــی یـــادکـــرد
بـــعــد چــنــدیــن ســال ایــمــان درســتایــن چـــنـــیــن نـــوبـــاوه رویــش بـــازشـــســـت
وانــگــه ایـشــان از حــیــا حــیــران شــدههـــر یـــکــــی در گــــوشــــه پــــنـــهـــان شــــده
شــیـخ را در کـعــبــه یـاری چــســت بــوددر ارادت دســــــت از کـــــل شـــــســـــت بــــــود
بـــود بـــس بـــیــنــنــده و بـــس راهــبـــرزو نـــــــبـــــــودی شـــــــیــــــخ را آگـــــــاه تـــــــر
شـیـخ چـون از کـعـبــه شـد سـوی سـفـراو نــــبـــــود آنــــجــــایــــگــــه حــــاضــــرمــــگــــر
چــون مــریــد شــیــخ بـــازآمــد بـــجـــایبـــود از شـــیـــخـــش تـــهـــی خـــلـــوت ســـرای
بــاز پــرســیــد از مــریــدان حــال شــیــخبــــاز گـــفـــتــــنـــدش هـــمـــه احــــوال شـــیـــخ
کـــز قـــضـــا او را چـــه بــــار آمـــد بـــبـــروز قـــــدر او را چــــــه کـــــار آمـــــد بــــــه ســـــر
مـوی تـرسـایـی بـه یـک مـویـش بـبـسـتراه بـــر ایــمــان بـــه صــد ســـویــش بـــبـــســـت
عـشـق مـی بــازد کـنـون بــا زلـف و خـالخــرقــه گــشــتــش مـخــرقــه، حــالــش مــحــال
دســت کــلــی بــازداشــت از طــاعــت اوخــــوک وانـــی مـــیـــکـــنـــد ایـــن ســــاعـــت او
ایــن زمـــان آن خـــواجـــه بـــســـیــار دردبـــــــر مـــــــیــــــان زنـــــــار دارد چـــــــار کـــــــرد
شـیـخ مـا گـرچـه بـسـی در دین بـتـاخـتاز کــهــن گــبـــریــش مــی نــتـــوان شـــنــاخـــت
چـون مرید آن قـصـه بـشـنود، از شـگـفـتروی چــــــــون زر کـــــــرد و زاری درگـــــــرفـــــــت
بـــا مـــریــدان گـــفـــت ای تـــر دامـــنــاندر وفــــــــاداری نـــــــه مـــــــرد و نـــــــه زنـــــــان
یـــار کـــار افـــتـــاده بــــایـــد صـــد هـــزاریــــار نــــایـــد جــــز چــــنــــیـــن روزی بــــه کــــار
گــر شــمــا بــودیـد یــار شــیــخ خــویـشیــــاری او از چــــه نــــگــــرفــــتــــیــــد پـــــیــــش
شــرمــتـــان بـــاد، آخــر ایــن یــاری بـــودحــــــــــق گــــــــــزاری و وفــــــــــاداری بــــــــــود
چــون نــهــاد آن شــیــخ بــر زنــار دســتجـــمـــلـــه را زنـــار مـــی بـــایـــســـت بـــســـت
از بــرش عــمــدا نــمــی بــایـســت شــدجـــمــلــه را تـــرســـا هــمــی بـــایــســـت شـــد
ایــن نــه یــاری و مــوافـــق بـــودنــســـتکـــانـــچ کـــردیـــد از مـــنـــافــــق بــــودنـــســــت
هــــرک یــــار خــــویـــش رایــــاور شــــودیـــــار بــــــایـــــد بــــــود اگـــــر کـــــافـــــرشـــــود
وقـــت نــاکـــامــی تـــوان دانــســـت یــارخـــــود بـــــود در کـــــامـــــرانـــــی صـــــد هــــزار
شــیــخ چـــون افــتـــاد در کــام نــهــنــگجـــمـــلـــه زو بـــگـــریــخـــتـــیــد از نــام و نــنــگ
عــشــق را بــنــیـاد بــر بــد نــامــیـســتهــرک ازیــن ســر ســرکــشــد از خـــامــیــســـت
جـمـلـه گـفـتـنـد آنـچ گـفـتـی بـیـش ازیـنبــــارهــــا گــــفــــتــــیـــم بــــا او پــــیـــش ازیـــن
عــــزم آن کــــردیـــم تــــا بــــا او بــــهـــمهـــم نـــفـــس بــــاشــــیـــم در شــــادی و غـــم
زهــد بــفــروشــیــم و رســوایـی خــریــمدیـــن بــــرانــــدازیـــم و تــــرســــایـــی خــــریـــم
لـــیــک روی آن دیــد شـــیـــخ کـــارســـازکــــز بـــــر او یــــک بـــــه یــــک گــــردیــــم بـــــاز
چــون نــدیــد از یــاری مــا شــیــخ ســودبــــــازگــــــردانــــــیـــــد مــــــا را شــــــیــــــخ زود
مــا هـمــه بــر حــکــم او گــشــتــیـم بــازقـــصـــه بـــرگـــفـــتـــیــم و نـــنـــهـــفـــتـــیــم راز
بــعــد از آن اصــحــاب را گــفــت آن مـریـدگــــر شـــــمــــا را کـــــار بـــــودی بـــــر مــــزیــــد
جــز در حــق نــیــســتـــی جــای شــمــادر حــــضــــورســــتــــی ســــرا پـــــای شــــمــــا
در تـــظــلــم داشــتـــن در پـــیــش حـــقهــــر یــــکــــی بــــردی از آن دیـــگــــر ســــبــــق
تــا چــو حــق دیـدی شــمــا را بــی قــراربــــــازدادی شـــــیـــــخ را بــــــی انـــــتــــــظـــــار
گــر ز شــیــخ خــویــش کــردیــد احــتــرازاز در حــــــق از چــــــه مـــــی گـــــردیـــــد بــــــاز
چـون شـنیدند آن سـخـن از عـجـز خـویشبــــرنــــیــــاوردنــــد یـــک تــــن ســــر ز پــــیــــش
مرد گـفـت اکـنون ازین خـجـلت چـه سـودکـــــار چـــــون افـــــتـــــاد بـــــرخـــــیــــزیــــم زود
لــــازم درگــــاه حــــق بــــاشــــیـــم مــــادر تــــظــــلــــم خــــاک مــــی پــــاشــــیـــم مــــا
پـــیــرهــن پـــوشـــیــم از کــاغــذ هــمــهدر رســـیـــم آخــــر بــــه شـــیـــخ خـــود هـــمـــه
جـــمــلــه ســـوی روم رفــتـــنــد از عــربمــعــتـــکــف گــشـــتـــنــد پـــنــهــان روز و شـــب
بـــر در حـــق هـــر یــکـــی را صـــد هــزارگــــه شـــــفـــــاعـــــت گـــــاه زاری بـــــود کـــــار
هـم چــنــان تــا چــل شــبــان روز تــمــامســـرنـــپــــیـــچــــدنـــد هـــیـــچ از یـــک مـــقـــام
جـمله را چـل شب نه خور بـود و نه خوابهـــم چــــو شـــب چــــل روز نـــه نـــان و نـــه آب
از تـــــضـــــرع کـــــردن آن قـــــوم پــــــاکدر فـــلـــک افـــتــــاد جــــوشـــی صـــعـــب نـــاک
ســــبــــزپــــوشـــان در فـــراز و در فـــرودجـــمـــلـــه پـــوشـــیــدنــد از آن مـــاتـــم کـــبـــود
آخـــرالــامــر آنــک بـــود از پـــیــش صـــفآمـــــــدش تـــــــیـــــــر دعـــــــاانـــــــدر هـــــــدف
بـــعــد چـــل شــب آن مــریــد پـــاک بـــازبــــود انــــدر خــــلــــوت از خــــود رفــــتــــه بـــــاز
صــبـــح دم بـــادی درآمــد مــشـــک بـــارشــــد جــــهــــان کــــشــــف بــــر دل آشــــکــــار
مــصــطــفــی را دیـد مـی آمــد چــو مــاهدر بــــرافــــکــــنـــده دو گــــیـــســــوی ســــیـــاه
ســــــایـــــه حــــــق آفــــــتــــــاب روی اوصـــــد جـــــهــــان وقــــف یــــک ســـــر مــــوی او
مــی خــرامــیـد و تــبــســم مــی نــمــودهـــرک مــــی دیـــدش درو گــــم مــــی نـــمــــود
آن مـریـد آن را چــو دیـد از جــای جــسـتکـــای نـــبـــی الـــلـــه دســـتـــم گـــیـــر دســـت
رهــنــمــای خــلــقــی، از بـــهــر خـــدایشــــیـــخ مـــا گــــم راه شــــد راهـــش نـــمـــای
مـصـطـفـی گـفـت ای بـهمـت بـس بـلـنـدرو کـــه شــــیـــخــــت را بــــرون کـــردم ز بــــنـــد
هــمــت عـــالــیــت کـــار خـــویــش کـــرددم نـــــزد تـــــا شـــــیــــخ را در پـــــیــــش کـــــرد
در مـــیـــان شـــیـــخ و حـــق از دیــرگـــاهبـــــود گــــردی و غـــــبـــــاری بـــــس ســـــیــــاه
آن غـــــبــــــار از راه او بــــــرداشـــــتـــــمدر مـــیـــان ظــــلــــمــــتــــش نـــگــــذاشــــتــــم
کــردم از بــهـر شــفــاعــت شــب نـمــیمـــــنـــــتـــــشـــــر بـــــر روزگـــــار او هـــــمـــــی
آن غــبــار اکــنـون ز ره بــرخــاســتــســتتــوبــه بــنــشــســتــه گــنــه بـــرخــاســتــســت
تــو یـقـیـن مـی دان کـه صـد عـالـم گـنـاهاز تـــــف یـــــک تـــــوبــــــه بــــــرخـــــیـــــزد ز راه
بـــحـــراحـــســـان چـــون درآیــد مــوج زنمــــــحــــــو گــــــردانـــــد گــــــنـــــاه مـــــرد و زن
مـــرد از شــــادی آن مــــدهـــوش شــــدنــــعــــره ای زد کآســــمــــان پــــرجــــوش شــــد
جــــمـــلــــه اصــــحــــاب را آگــــاه کــــردمـــــــژدگـــــــانـــــــی داد و عــــــــزم راه کــــــــرد
شـیـخ سـمـعـان پــیـرعـهـد خــویـش بــوددر کــــمــــال از هــــرچ گــــویـــم بــــیــــش بــــود
شــیــخ بـــود او در حــرم پــنــجــاه ســالبــــا مــــریــــد چــــارصــــد صــــاحــــب کــــمــــال
هــر مــریــدی کــان او بـــود ای عـــجـــبمــــی نــــیــــاســــود از ریــــاضــــت روز و شــــب
هـم عـمـل هـم عـلـم بــا هـم یـار داشـتهـــم عـــیـــان کـــشـــف هـــم اســــرار داشــــت
قــرب پـــنــجــه حــج بـــجــای آورده بـــودعـــمـــره عـــمـــری بــــود تـــا مـــی کـــرده بــــود
خــود صــلـوة وصـوم بــی حــد داشــت اوهــــیــــچ ســـــنــــت را فــــرو نــــگــــذاشــــت او
پــیـشــوایـانــی کــه در عــشــق آمــدنــدپـــیــش او از خـــویــش بـــی خـــویــش آمـــدنـــد
مــوی مـی بــشــکــافــت مــرد مــعــنـویدر کـــــــرامـــــــات و مــــــقـــــــامــــــات قـــــــوی
هـرک بــیـمــاری و ســســتــی یـافــتــیاز دم او تـــــــن درســــــتـــــــی یــــــافــــــتــــــی
خـلـق را فـی الـجــمـلـه در شـادی و غـممــــقــــتـــــدایــــی بـــــود در عـــــالــــم عــــلــــم
گــرچـــه خـــود را قـــدوه اصـــحـــاب دیــدچـــنــد شـــب بـــر هــم چـــنـــان در خـــواب دیــد
کــز حـــرم در رومــش افـــتـــادی مــقـــامســــجــــده مــــی کــــردی بــــتــــی را بــــر دوام
چــون بــدیــد ایـن خــواب بــیــدار جــهــانگــــــفـــــــت دردا و دریــــــغـــــــا ایــــــن زمــــــان
یــوســـف تـــوفـــیـــق در چـــاه اوفـــتـــادعـــــــقــــــبـــــــه دشـــــــوار در راه اوفــــــتـــــــاد
مــن نــدانــم تـــا ازیــن غـــم جـــان بـــرمتــــرک جــــان گــــفــــتــــم اگــــر ایـــمـــان بــــرم
نـیـســت یـک تــن بــر هـمــه روی زمـیـنکــــو نــــدارد عــــقــــبـــــه ای در ره چــــنــــیــــن
گـفــت خــذلـان قــصــد ایـن درویـش کــردعــــشــــق تــــرســــازاده کــــار خــــویـــش کـــرد
هــرچ گــویــد بــعــد ازیـن فــرمــان کــنــمزیـــن بــــتــــر چـــه بــــود کـــه کـــردم آن کـــنـــم
روز هــشــیــاری نــبـــودم بـــت پــرســتبــت پــرســتــیـدم چــو گـشـتــم مـســت مـسـت
بــس کــســا کــز خــمـر تــرک دیـن کــنـدبــــی شـــکـــی ام الـــخـــبــــایـــث ایـــن کـــنـــد
شـیـخ گـفـت ای دخـتــر دلـبــر چـه مـانـدهــرچ گــفــتـــی کــرده شــد، دیــگــر چــه مــانــد
خـمـر خـوردم، بــت پـرسـتـیـدم ز عـشـقکـــس مـــبـــیــنـــاد آنــچ مـــن دیــدم ز عـــشـــق
کـس چــو مـن از عـاشـقـی شـیـدا شـودو آن چـــنــان شــیــخـــی چـــنــیــن رســوا شــود
قــرب پـــنــجـــه ســال را هــم بـــود بـــازمـــــــــوج مــــــــی زد در دلـــــــــم دریــــــــای راز
ذره عـشـق از کـمـیـن درجـسـت چـسـتبـــــرد مــــا را بـــــر ســــر لــــوح نــــخـــــســـــت
عـشـق از ایـن بــسـیـار کـردسـت و کـنـدخـــــرقـــــه بـــــا زنــــار کـــــردســـــت و کــــنــــد
تـخـتـه کعـبـه اسـت ابـجـد خـوان عـشـقســـرشـــنـــاس غـــیـــب ســـرگـــردان عـــشـــق
ایـن هـمـه خــود رفــت بــرگــوی انـدکــیتـــا تـــو کــی خـــواهــی شــدن بـــا مــن یــکــی
چـــون بـــنــای وصــل تـــو بـــراصــل بـــودهـــــرچ کـــــردم بــــــر امـــــیـــــد وصـــــل بــــــود
وصــل خـــواهــم و آشــنــایــی یــافــتـــنچـــــنــــد ســـــوزم در جـــــدایــــی یــــافــــتـــــن
بـــاز دخـــتـــر گــفـــت ای پـــیــر اســـیــرمـــن گـــران کـــابـــیــنـــم و تـــو بـــس فـــقـــیـــر
ســیــم و زر بـــایــد مــرا ای بـــی خــبـــرکــی شـــود بـــی ســـیــم و زر کـــارت بـــه ســـر
چـــون نــداری تـــو ســر خـــود گــیــر و رونـــفـــقـــه ای بـــســـتـــان ز مـــن ای پـــیـــر و رو
هـمـچـو خـورشـیـد سـبــک رو فـرد بــاشصـــــبـــــرکـــــن مـــــردانــــه وار و مـــــرد بـــــاش
شــیـخ گــفــت ای ســرو قــد ســیـم بــرعـــهــد نــیــکـــو مــی بـــری الـــحـــق بـــه ســـر
کـــس نــدارم جـــز تـــو ای زیــبـــا نــگـــاردســــت ازیـــن شـــیـــوه ســـخــــن آخــــر بــــدار
هـــــر دم از نـــــوع دگــــــر انــــــدازیـــــمدر ســــــــرانـــــــدازی و ســــــــر انـــــــدازیـــــــم
خــون تــو بــی تــو بـــخــوردم هــرچ بـــوددر ســــــر و کـــــار تــــــو کـــــردم هـــــرچ بــــــود
در ره عــشــق تـــو هــر چـــم بـــود شــدکــــفــــر و اســـــلــــام و زیــــان و ســـــود شــــد
چـــنـــد داری بــــی قـــرارم ز انـــتـــظـــارتــــو نــــدادی ایـــن چــــنـــیـــن بــــا مــــن قــــرار
جـــمــلــه یــاران مــن بـــرگــشــتـــه انــددشــــمـــن جــــان مـــن ســــرگـــشــــتــــه انـــد
تـو چـنین و ایشـان چـنان، مـن چـون کـنمنــه مـــرا دل مـــانــد و نــه جـــان ، چـــون کـــنــم
دوســتــر دارم مـن ای عـالـی ســرشــتبــــا تـــو در دوزخ کـــه بــــی تـــو در بــــهـــشـــت
عـــاقـــبـــت چـــون شـــیــخ آمــد مــرد اودل بــــــــســــــــوخــــــــت آن مـــــــاه را از درد او
گــفــت کــابــیــن را کــنــون ای نــاتــمــامخـــــوک رانــــی کــــن مــــرا ســـــالــــی مــــدام
تــا چــو ســالــی بــگــذرد، هــر دو بــهــمعـــــمـــــر بـــــگـــــذاریــــم در شـــــادی و غـــــم
شــیـخ از فــرمــان جــانــان ســرنـتــافــتکــانــک ســـرتـــافــت او ز جـــانــان ســرنــیــافــت
رفـــت پـــیــرکــعـــبـــه و شـــیــخ کـــبـــارخــــوک وانــــی کــــرد ســــالــــی اخـــــتـــــیــــار
در نـهـاد هـر کـسـی صـد خــوک هـســتخــــوک بــــایـــد ســـوخــــت یـــا زنـــار بــــســـت
تـو چـنـان ظـن مـی بــری ای هـیـچ کـسکــــیـــن خــــطــــر آن پــــیــــر را افــــتــــاد بــــس
در درون هـر کـسـی هـســت ایـن خــطـرســــــر بــــــرون آرد چــــــو آیـــــد در ســــــفــــــر
تـــو ز خـــوک خـــویــش اگــر آگــه نــه ایســــخــــت مــــعــــذوری کــــه مــــرد ره نــــه ای
گــر قـــدم در ره نــهــی چـــون مــرد کـــارهـــم بـــت و هــم خـــوک بـــیــنـــی صـــد هـــزار
خــوک کـش، بــت سـوز، انـدر راه عـشـقورنــه هــمــچــون شــیـخ شــو رســوای عــشــق
هـم نــشــیـنــانــش چــنــان درمــانــدنــدکــــز فــــرو مــــانـــدن بــــه جــــان درمـــانـــدنـــد
چــــون بــــدیـــدنـــد آن گـــرفــــتــــاری اوبــــــــــازگــــــــــردیـــــــــدنـــــــــد از یـــــــــاری او
جــمــلــه از شــومــی او بــگــریــخــتــنــددر غــــم او خـــــاک بـــــر ســــر ریــــخــــتـــــنــــد
بـــود یــاری در مــیــان جـــمــع، چــســتپـــیــش شـــیــخ آمــد کــه ای در کــار ســـســـت
مــی رویــم امــروز ســـوی کــعــبـــه بـــازچـــیـــســـت فـــرمـــان، بـــاز بـــایـــد گـــفـــت راز
یـا هـمـه هـم چـون تـو تــرسـایـی کـنـیـمخــــویـــش را مـــحــــراب رســــوایـــی کـــنـــیـــم
ایـن چــنـیـن تــنــهـات نــپــســنــدیـم مــاهــــمــــچــــو تــــو زنــــار بـــــربـــــنــــدیــــم مــــا
یــا چــو نــتــوانــیـم دیــدت هــم چــنــیـنزود بــــگــــریــــزیــــم بــــی تــــو زیــــن زمــــیـــن
مـعــتــکــف در کــعــبــه بــنـشــیـنـیـم مـادامـــن از هـــســــتــــیـــت در چــــیـــنـــیـــم مـــا
شــیــخ گــفــتــا جــان مــن پـــر درد بـــودهــــر کــــجــــا خــــواهــــیـــد بــــایـــد رفــــت زود
تـــا مــرا جــانــســت، دیــرم جــای بـــسدخـــــتـــــر تـــــرســـــام جـــــان افـــــزای بـــــس
مـــی نـــدانــیــد، ارچـــه بـــس آزاده ایــدزانـــک ایــنـــجـــا جـــمـــلـــه کـــار افـــتـــاده ایـــد
گـــر شــــمـــا را کـــار افـــتــــادی دمـــیهــــم دمــــی بـــــودی مــــرا در هــــر غــــمــــی
بــــاز گـــردیـــد ای رفــــیـــقـــان عــــزیـــزمـــی نـــدانـــم تـــا چـــه خـــواهـــد بــــود نـــیـــز
گــر ز مــا پــرســنــد، بــرگــویـیــد راســتکـــان ز پـــا افـــتـــاده ســـرگـــردان کـــجـــاســـت
چــشــم پــر خــون و دهـن پــر زهـر مـانـددر دهــــــــان اژدهـــــــای دهـــــــر مــــــــانــــــــد
هــیــچ کــافـــر در جـــهــان نــدهــد رضـــاآنــــچ کــــرد آن پـــــیــــر اســـــلــــام از قـــــضـــــا
مـــوی تـــرســـایــی نــمـــودنـــدش ز دورشـــد ز عــقــل و دیــن و شـــیــخـــی نــاصـــبـــور
زلـف او چــون حــلـقـه در حـلـقـش فـکـنـددر زفــــان جــــمـــلـــه خــــلــــقــــش فــــکــــنـــد
گــر مــرا در ســـرزنــش گــیــرد کــســـیگـــو دریـــن ره ایـــن چـــنـــیــن افـــتـــد بـــســـی
در چــنـیـن ره کــان نــه بــن دارد نـه ســرکــــس مــــبــــادا ایـــمـــن از مـــکــــر و خــــطــــر
ایــن بــگــفــت و روی از یــاران بـــتــافــتخـــوک وانـــی را ســـوی خـــوکـــان شـــتـــافـــت
بــس کـه یـاران از غـمـش بــگـریـسـتــنـدگــــه ز دردش مـــرده گـــه مـــی زیـــســــتــــنـــد
عــاقــبــت رفــتــنــد ســوی کــعــبــه بــازمـــانـــده جــــان در ســـوخـــتــــن، تــــن درگـــداز
شـــیــخـــشـــان در روم تـــنــهــا مــانــدهداده دیـــــــن در راه تــــــــرســــــــا مـــــــانـــــــده
رفــــت بــــا اصــــحــــاب گـــریـــان و دوانتــــا رســـیـــد آنـــجــــا کـــه شـــیـــخ خـــوک وان
شــیــخ را مــی دیــد چــون آتـــش شــدهدر مـــــیـــــان بــــــی قـــــراری خـــــوش شـــــده
هــم فـــکـــنــده بـــود نــاقـــوس مــغـــانهـــم گــــســــســــتــــه بــــود زنــــار از مــــیـــان
هـــم کـــلـــاه گـــبــــرکـــی انـــداخـــتـــههــــم ز تـــــرســــایــــی دلــــی پـــــرداخـــــتـــــه
شـــیـــخ چـــون اصـــحـــاب را از دور دیــدخــــویـــشـــتــــن را در مـــیـــان بــــی نـــور دیـــد
هـم ز خـجـلـت جـامـه بــر تــن چـاک کـردهــم بـــه دســـت عــجـــز ســـر بـــر خـــاک کــرد
گـاه چـون ابــر اشـک خـونـیـن بـرفـشـانـدگـــاه از جـــان جـــان شـــیـــریــن بـــرفـــشـــانـــد
گــه ز آتـــش پـــرده گــردون بـــســوخــتگــه ز حـــســـرت در تـــن او خـــون بـــســـوخـــت
حــــکــــمـــت اســــرار قــــرآن و خــــبــــرشــســتــه بــودنــد از ضــمــیــرش ســر بــه ســر
جـــمــلــه بـــا یــاد آمــدش یــکــبـــارگــیبــــازرســــت از جــــهــــل و از بــــیــــچــــارگــــی
چــون بــه حــال خــود فــرونـگـریـســتــیدر ســــجــــود افـــتــــادی و بــــگـــریـــســــتــــی
هم چـو گل در خـون چـشـم آغشـتـه بـودوز خـــجـــالـــت در عـــرق گـــم گـــشـــتـــه بـــود
چــون بــدیـدنـد آنـچــنــان اصــحــابــنــاشمــــانـــده در انـــدوه و شــــادی مـــبــــتــــلــــاش
پـــیــش او رفــتـــنــد ســـرگــردان هــمــهوز پــــی شـــکـــرانـــه جـــان افـــشـــان هـــمـــه
شــیــخ را گــفــتـــنــد ای پـــی بـــرده رازمـــیـــغ شـــد از پـــیـــش خـــورشـــیـــد تـــو بـــاز
کـفـر بـرخـاسـت از ره و ایـمـان نـشـسـتبــــت پــــرســــت روم شــــد یــــزدان پــــرســــت
مـــــوج زد نــــاگـــــاه دریــــای قـــــبـــــولشــــد شــــفـــاعــــت خــــواه کـــار تــــو رســــول
ایـن زمـان شــکـرانـه عــالـم عـالـمـســتشــکــر کــن حـــق را چـــه جـــای مــاتـــمــســت
مــــنــــت ایـــزد را کــــه در دریـــای قــــارکـــرده راهــی هــمــچـــو خـــورشـــیــد آشـــکـــار
آنـــک دانـــد کــــرد روشــــن را ســــیـــاهتــــوبــــه دانــــد داد بـــــا چــــنــــدیــــن گــــنــــاه
آتـــــش تـــــوبـــــه چــــو بـــــرافــــروزد اوهـــرچ بــــایـــد جــــمـــلـــه بــــر هـــم ســــوزد او
قــصــه کــوتــه مــی کــنــم، آن جــایـگــاهبـــــودشــــان الــــقــــصــــه حــــالــــی عــــزم راه
شـیخ غـسـلـی کـرد و شـد در خـرقـه بـازرفـــت بــــا اصـــحــــاب خــــود ســــوی حــــجــــاز
دیـد از آن پــس دخــتــر تــرسـا بــه خـوابکـــــاوفــــــتــــــادی در کـــــنـــــارش آفــــــتــــــاب
آفـــتـــاب آنـــگـــاه بــــگـــشـــادی زبــــانکـــز پــــی شـــیـــخــــت روان شــــو ایـــن زمـــان
مـــذهـــب او گـــیـــرو خـــاک او بـــبـــاشای پـــــلــــیــــدش کــــرده، پـــــاک او بـــــبـــــاش
او چــــو آمـــد در ره تــــو بــــی مــــجــــازدر حـــــقـــــیــــقـــــت تـــــو ره او گـــــیـــــر بـــــاز
از رهــــــش بـــــــردی، بــــــه راه او درآیچـــون بــــه راه آمـــد تـــو هـــم راهـــی نـــمـــای
ره زنـش بــودی بــســی هـمــره بــبــاشچــــنـــد ازیـــن بــــی آگــــهـــی آگــــه بــــبــــاش

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج