دردمـنـدی پـیش شـبـلـی مـی گـریسـتشـیخ پـرسـیدش کـه این گریه ز چـیسـتگـفــت شــیـخــا دوســتــی بــود آن مـناز جـــمــالـــش تـــازه بـــودی جـــان مـ…
| دردمـنـدی پـیش شـبـلـی مـی گـریسـت | شـیخ پـرسـیدش کـه این گریه ز چـیسـت |
| گـفــت شــیـخــا دوســتــی بــود آن مـن | از جـــمــالـــش تـــازه بـــودی جـــان مــن |
| دی بـــمــرد و مــن بـــمــردم از غــمــش | شـد جــهـان بــر مـن سـیـاه از مـاتــمـش |
| شیخ گفتا چون دلت بی خویش ازینست | این چه غم باشد، سزایت بیش از ینست |
| دوســـتـــی دیــگـــر گــزیــن ای یــار تـــو | کـــو نـــمـــیـــرد تــــا نـــمـــیـــری زار تـــو |
| دوســـتـــی کـــز مـــرگ نــقـــصـــان آورد | دوســـــــتـــــــی او غـــــــم جـــــــان آورد |
| هـرک شــد در عـشــق صــورت مـبــتــلـا | هــم از آن صـــورت فـــتـــد در صـــد بـــلــا |
| زودش آن صـورت شــود بــیـرون ز دســت | و او از آن حـیـرت کـنـد در خـون نـشـسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
