پــس درآمــد زود بـــوتــیــمــار پــیــشگفت ای مرغـان من و تـیمار خـویشبـر لـب دریـاسـت خـوشـتـر جـای مـننـشــنـود هـرگــز کــســی آوای مـناز کــــم …
| پــس درآمــد زود بـــوتــیــمــار پــیــش | گفت ای مرغـان من و تـیمار خـویش |
| بـر لـب دریـاسـت خـوشـتـر جـای مـن | نـشــنـود هـرگــز کــســی آوای مـن |
| از کــــم آزاری مـــن هـــرگــــز دمـــی | کــس نــیــازارد ز مــن در عــالــمــی |
| بـــر لــب دریــا نــشـــیــنــم دردمــنــد | دایـمــا انـدوهـگــیـن و مــســتــمـنـد |
| ز آرزوی آب دل پـــــر خــــون کــــنــــم | چـون دریغ آید، نـجـوشـم چـون کـنـم |
| چـون نـیـم مـن اهـل دریـا، ای عـجـب | بــر لـب دریـا بـه مـیـرم خـشـک لـب |
| گـرچـه دریا مـی زند صـد گـونه جـوش | مـن نـیارم کـرد از و یک قـطـره نـوش |
| گـر ز دریـا کــم شــود یـک قــطــره آب | ز آتــش غــیـرت دلــم گــردد کــبــاب |
| چـون مـنـی را عـشـق دریـا بــس بـود | در سـرم این شـیوه سـودا بـس بـود |
| جــز غــم دریـا نــخــواهــم ایـن زمــان | تــاب ســیـمـرغــم نـبــاشــد الـامـان |
| آنــک او را قـــطـــره آبـــســـت اصـــل | کـی تـوانـد یـافـت از سـیـمـرغ وصـل |
| هـدهـدش گـفـت ای ز دریـا بـی خـبـر | هـســت دریـا پــر نـهـنــگ و جــانــور |
| گــاه تــلـخــســت آب او را گــاه شــور | گـــــاه آرامــــســـــت او را گــــاه زور |
| مـنـقـلـب چـیـزسـت و نـاپـایـنـده هـم | گــه شــونــده گــاه بــازآیــنــده هــم |
| بـس بـزرگان را که کشـتـی کـرد خـرد | بــس کـه در گـرداب او افــتــاد و مـرد |
| هــــرک چـــــون غـــــواص ره دارد درو | از غــــم جــــان دم نـــگــــه دارد درو |
| ور زنــد در قـــعـــر دریــا دم کـــســـی | مرده از بـن بـا سرافتـد چـون خسی |
| از چـنـیـن کـس کـو وفـاداری نـداشـت | هـیـچ کـس اومـیـد دلـداری نـداشـت |
| گــر تـــو از دریــا نــیــایــی بـــا کــنــار | غـــرقــه گــردانــد تـــرا پـــایــان کــار |
| می زند او خود ز شوق دوست جوش | گاه در موج است و گاهی در خروش |
| او چــو خــود را مــی نـیـابــد کــام دل | تــــو نــــیـــابــــی هــــم از و آرام دل |
| هـســت دریـا چــشـمـه ای ز کـوی او | تــو چــرا قــانــع شــدی بــی روی او |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
