قالب شعر: غزل

ای شمع شب تارم، اشک از تو و آه از من
فریاد پریشانی ، گاه  از تو  و  گاه  از من

هر چند نخواهد ماند  دوران غم و شادی
آن صبح سپید از تو،این شام سیاه از من

ای چرخ فلک تا چند با ما سرِ کین داری
انصاف نمی‌باشد ، باشد که  گناه  از من

روزی که تو را دیدم عشق آمد و زانو زد
غافل شدم و ناگه  افتاد  کلاه  از من

گیسوی پریشان را تا چند به رخ داری
بنمای رخ از زلفت ، ماه از تو نگاه از من

باز آی و مرا جان ده ، جانم  به  لبم  آمد
یک‌بوسه‌طلب باشد خواه از تو و خواه ازمن

بین من و تو تنها یک‌فاصله‌ تنهائیست
بِبرید اَمانم را  این  فاصله  راه  از  من

چون باغ خزان دیده در ورطه‌ی طوفانم
دردا که به جا مانده یک خرمن کاه از من

محمد_حسین_نظری