مــالــک دیــنــار را گــفـــت آن عـــزیــزمن ندانم حـال خـود، چـونی تـو نیزگـفـت بــرخـوان خــدا نـان مـی خـورمپـس همه فرمان شـیطان می بـرمدیـوت از ر…
| مــالــک دیــنــار را گــفـــت آن عـــزیــز | من ندانم حـال خـود، چـونی تـو نیز |
| گـفـت بــرخـوان خــدا نـان مـی خـورم | پـس همه فرمان شـیطان می بـرم |
| دیـوت از ره بـرد و لـاحـولـیـت نـیـسـت | از مسـلـمانی بـجـز قـولیت نیسـت |
| در غــــم دنـــیـــا گـــرفــــتــــارآمـــدی | خــاک بــر فـرقـت کـه مـردار آمـدی |
| گـر تــرا گـفــتــم کــه کــن دنـیـا نـثــار | این زمان می گـویمت محـکـم بـدار |
| چون بدو دادی تو هر دولت که هست | کـی تـوانی دادن آسـانش ز دسـت |
| ای ز غـــفـــلـــت غـــرقـــه دریـــای آز | می ندانی کز چه می مانی تـو بـاز |
| هــر دو عــالــم در لــبـــاس تــعــزیــت | اشـک می بـارند و تـو در مـعـصـیت |
| حـــب دنــیــا ذوق ایــمــانــت بـــبـــرد | آرزو و آز تــــو جــــانــــت بـــــبــــرد |
| چــیـســت دنــیـا آشــیـان حــرص و آز | مــانـده از فــرعــون وز نـمــرود بــاز |
| گـاه قــارون کــرده قــی بــگـذاشــتــه | گـاه شـدادش بــه شـدت داشـتــه |
| حــق تــعــالـی کــرده لـاشــی نـام او | تـــو بـــه جــان آویــخــتــه در دام او |
| رنــج ایــن دنــیــای دون تـــا کــی تــرا | لــاشــه نـابــوده زیـن لـاشــی تــرا |
| تـو بـمانده روز و شب حـیران و مست | تا دهد یک ذره زین لاشی ء دست |
| هــرک در یـک ذره لــاشــی گــم بــود | کـی بـود مـمـکـن کـه او مـردم بـود |
| هـرک رابــگـسـسـت در لـاشـی ء دم | او بــود صــد بــاره از لــاشــی کــم |
| کـار دنـیـا چـیسـت، بـی کـاری هـمـه | چـیسـت بـی کاری ،گرفتـاری همه |
| هــســـت دنــیــا آتـــش افــروخـــتـــه | هر زمان خـلـقـی دگـر را سـوخـتـه |
| چـون شـود ایـن آتــش سـوزنـده تــیـز | شــیـرمـردی گــر ازو گــیـری گــریـز |
| همچـو شیران چـشم ازین آتـش بـدوز | ورنه چـون پـروانه زین آتـش بـسـوز |
| هرک چـون پـروانه شـد آتـش پـرسـت | سوخـتـن را شاید آن مغرور مسـت |
| ایـن هـمـه آتـش تـرا در پـیـش و پــس | نیسـت ممکن گر نسوزی هر نفس |
| درنــگــر تـــا هــســت جـــای آن تـــرا | کـین چـنین آتـش نسـوزد جـان تـرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
