موسی ظهوری آرام
دوست تر از خویشت می دارم
آنسان
که لحظه ای بی تو ماندن را
زیست نتوانم
چونان که می سوزی
دود می شوی
خاکستر می شوی
اگر چونان تو
یافت بتوانم
کسی را
همیشه همراه
آنگونه که گفتم
آنگونه که هستی
به لحظه ای فراغتش
فدا می کردم
همه ی حجم ریه
تمام وسعت قلبم رآ
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران