علی صمدی
دوست دارم بروم گوشه ی یک باغ بزرگ
زیر احساس پر از سایه ی بیدی تنها
تکیه بر ساقه ی نو رسته ی آن بید زنم
و برای علف هرز حریص تشنه ی نور
صحبت از نور دو چشمی بکنم
که مرا ذوب شعاع دلفریب نگهش کرد و به تقدیر زمان
یا به شیرینی حرف دگران
گوشه نشین قد و بالای همین باغ نمود
و بگویم به علف:
با سایه ی رنجور
با همین سوی کم نور بساز
چشمهایی که از آن صاعقه بیرون بجهد
خاکستر بی مهری تردید کند بال و پرت را
به همین نور بساز
دل به هر نور درخشنده نباز.
علی صمدی تابستان 93
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
