رضا شیخ فلاح لنگرودی
عجب زالوی جان سختی ست نفرت
که جای نیش آن درمان ندارد
تعفن
یادگار زخم چرکین زبانی ست
که می کارد درون آدمی درد
و تا
ویرانی کامل
تو را
در چاه تاریک و سیاهت می کند حبس
بیا بگذر و َ بگذار
درونت چون زلال چشمه باشد…..
#رف.لنگرودی
95/5/9
بخش شعر نیمایی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
