به نام خداوند مهربان
هرچند متولد تهرانم، اگر تا نوروز ۱۴٠۴ زنده باشم، سه سالگی سکونت در مشهد مقدس را می توانم جشن بگیرم. چهار-پنج سالی است به شعر گفتن، مایل شده ام، لیکن حدود سه سال که آنچه می سرایم، شباهت بیشتری به شعر دارد؛ این مسئله را از برکات مجاورت پربرکت امام رئوف (ع) در این سه سال اخیر می دانم (و خداوند داناست).
حدود یک سال و نیم است که با جمع دوستانه و استاد-شاگردی حوزه هنری آشنا شده و هر از چند گاهی در جمع آنها برخی از شعرهایم را می خوانم و از راهنمایی های عزیزان (خصوصا استاد گرامی خانم رجایی و پیشکسوت مان استاد فرامرز عباسی) بهره مند می شوم.
در قالب های مختلفی سروده دارم؛ اما در قالب های نیمایی و سپید، بیشتر.
حدود یک سال و نیم است که کمی جدی تر، به داستان نویسی روی آورده ام و از حضور اساتید گرانقدری استفاده کرده ام. فعالیت جدی ام در حال حاضر، مرتبط با مخاطب کودک و نوجوان است؛ چه شعر و چه داستان کوتاه.
