شفیقه طهماسبی
گاهی که
گلوی شاعرانگی ام
رو به کویر لبخندت می گیرد
تو
بر سنگفرش چشمهایم
قطره قطره جاری…
در شمالی ترین نقطه ی قلبم
با تاجی بر سر
عاشقانه هایم را واژه به واژه
به سلطنت می نشینی!
هنگام غروب
من می مانم و تبسم سپیدهایی که
به طعم نگاه توست…
شیرینِ شیرین!
(شفیقه طهماسبی)
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
