صبح شسته رفته بود و جاده دره های نیم خفته را روی دوش می کشید تا بلند آبی افق ابرها گشوده بادبان پشت سر نهاده آشیان کوه پر کشان مقصد گریزشان جزیره پرید…
صبح شسته رفته بود و جاده دره های نیم خفته را روی دوش می کشید تا بلند آبی افق ابرها گشوده بادبان پشت سر نهاده آشیان کوه پر کشان مقصد گریزشان جزیره پریده رنگ ماه بحر فرش نیل تاب با لبی نهان و پیچ پیچی به جان مرغ ها به جانش اوفتاده در چرا سبز سبز خاک و آسمان ضربه تبر شنیده می شد از نهفت بیشه زار باد گاهواره بسته بر کبوده ها می دوید خوش خوشک سبک ز روی شاخه ها آن زمان که آفتاب تیغ می کشید تا کلاه برق پوش قله را به سوی دره کج کند من شکوه این سپیده را با سرود نامت ای ستوده می شکافتم روی واژه های شبنم شبانه می شتافتم
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
