قالب شعر: غزل

هر ناز آن نگاهت پیمانـــه ای شـراب است
ساقــی بگـــــو چـه دارد اســـرار ایـن معمّا
واگویه های شهـر است تهـذیب دل سپردن
صوفی اگرچه خام است درکوچه های اســرا
برزلف خــود کشیدی سر شاخـه هـای کفـرم
مشتاق سر به دارم فارغ ز هــــر چـه سـودا
گوئی که ماه تابان در کـُنـج شب اسیر است
چشـمی به صد بهــانه گـــیرد ردای غـوغـا
تیری ز چــله بر کـِـش ,جانــم ز تن رمیـــده
الکــــن زبان عشــقم ,دارد هـــوای حـا شا
خواهم به هـر طریقی مجنون رسد به لیلی
گر چه بســوزدش دل جــولان مـــرغ عـنـقا
مســرور بی نـــوا را بـــی تاب دل نـــمودی
ساقــی بگـــو چـــه دارد اســرار این مــعمّا