زهی حـسـرت کـه نـاگـه نیکـبـخـتـیکـشـد تــا پــیـشـگـاه وصـل رخـتـیکـشــیـده شــاهـد دولـت در آغــوشکــنــد انــدوه هـجــران را فــرامــوشنــدیــده خـ…
| زهی حـسـرت کـه نـاگـه نیکـبـخـتـی | کـشـد تــا پــیـشـگـاه وصـل رخـتـی |
| کـشــیـده شــاهـد دولـت در آغــوش | کــنــد انــدوه هـجــران را فــرامــوش |
| نــدیــده خــاطــرش از غــم غــبـــاری | بـــه شـــادی بـــگــذرانــد روزگـــاری |
| ز نــــاگــــه بــــاد ادبــــاری بــــرآیــــد | ســـمــوم هــجـــر را کــاری بـــرآیــد |
| درآیــد در ریــاض وصـــل گـــســـتـــاخ | درخـــت آرزو را بـــشـــکــنــد شـــاخ |
| زلـیخـا چـون ز یوسـف کـام دل یـافـت | بــه وصــل دایـمــش آرام دل یـافــت |
| به دل خرم به خاطر شاد می زیست | ز غـم هـای جـهان آزاد مـی زیسـت |
| تـــمـــادی یــافـــت ایــام وصـــالـــش | در آن دولت ز چـل بـگذشت سـالش |
| پـــیــاپـــی داد آن نــخـــل بـــرومــنــد | بـــر فـــرزنــد بـــل فـــرزنــد فـــرزنــد |
| مـــرادی از جـــهــان در دل نــبـــودش | کـه بــر خـوان امـل حـاصـل نـبـودش |
| شبـی بـنهاده سر یوسف بـه محـراب | ره بـــیـــداریـــش زد رهـــزن خـــواب |
| پـــدر را دیــد بـــا مــادر نــشــســتــه | بـه رخ چـون خـور نـقـاب نور بـسـتـه |
| نــدا کـــردنــد کـــای فـــرزنــد دریــاب | کـشــیـد ایـام دوری دیـر بــشــتــاب |
| ز نـاخــواهـی بــر آب و گــل رقــم نـه | بــه نـزهـتــگـاه جــان و دل قــدم نـه |
| چـو یوسـف یافـت بـیداری ازان خـواب | بــه پـهـلـوی زلـیـخـا شـد ز مـحـراب |
| حــدیـث خــواب را بــا وی بــیـان کـرد | وز آن مـقـصـود را بــر وی عـیـان کـرد |
| ز خــوابــش بــا خــیـال دوری افـکـنـد | بـه جـانـش آتـش مـهجـوری افـکـنـد |
| ولـی یـوسـف ز طـور خـود بـرون شـد | بـه اقـلـیم بـقـا شـوقـش فـزون شـد |
| قــدم زیـن تــنــگــنــای آز بــرداشــت | ره فـســحــتــســرای راز بــرداشـت |
| مــتـــاع انــس ازیــن دیــر فــنــا بـــرد | بــه مـحــراب بــقـا دســت دعـا بــرد |
| کـه ای حـاجــت روای مـسـتــمـنـدان | بــه ســر افـسـر نـه تــارک بــلـنـدان |
| بــه فــرقــم تــاج اقــبــالــی نــهــادی | کـه هـرگـز هـیـچ مـقــبــل را نـدادی |
| دلم زین کـشـور فـانی گـرفـتـه سـت | ز تـدبـیـر جـهـانـبـانـی گـرفـتـه سـت |
| مــرا فــارغ ز مـن راهـی بــه خــود ده | مــثـــال شـــاهــی مــلـــک ابـــد ده |
| نـکــوکــاران کــه راه دیـن گــرفــتــنــد | بـه قـرب و منزلـت پـیشـین گـرفـتـند |
| بــــرون آر از شـــمـــار واپــــســـانـــم | بــه فــر قــربــت ایــشــان رســانــم |
| زلــیـخــا چــون شــنــیـد ایـن رازداری | به دل زخمی رسیدش سخت کاری |
| یـقــیـن دانـســت کــز وی آن دعــا را | اثــــر گـــردد بــــه زودی آشــــکـــارا |
| نــیــایــد از کـــمـــان او خـــدنـــگـــی | کــه در تأثـــیــر آن افــتـــد درنــگــی |
| قـدم در کـلـبــه ای زد تــیـره و تــنـگ | گـشـاد از یکـدگـر گیسـوی شـبـرنگ |
| همی کرد از غم دوری بـه سـر خـاک | همی مالید پـر خون چـهره بـر خـاک |
| ز شـادی طاق و بـا اندوه و غم جـفت | ز دیده اشـک می بـارید و می گفـت |
| کــــه ای درمــــان درد دردنــــاکـــــان | بـه مـرهم خـرقـه دوز سـینه چـاکـان |
| مــــراد خــــاطــــر هـــر نــــامــــرادی | گـشـاد شـشـدر هـر بــی گـشـادی |
| مــفــاتـــیــح آور درهــای بـــســـتـــه | جــبــایـر بــنـد دلـهـای شــکـســتــه |
| خـلـاصـی بـخـش مـهـجـوران ز انـدوه | سـبـک سـازنده غـم های چـون کوه |
| گــرفـــتـــار دل افـــگــار خـــویــشـــم | عجـب حـیران شـده در کار خـویشم |
| نــدارم طــاقــت هــجـــران یــوســـف | ز تـن کش جـان من بـا جـان یوسـف |
| نـخـواهـم بــی جــمـالـش زنـدگـی را | بــه مــلــک زنـدگــی پــایـنـدگــی را |
| نـهـال عـمـر بــی بــرگ اسـت بـی او | حـیـات جــاودان مـرگ اسـت بــی او |
| بــه قــانــون وفــا نــیــکــو نــبـــاشــد | کـه من بـاشـم بـه گیتـی او نبـاشـد |
| اگــر بــا مــن نــســازی هــمــره او را | مـــرا بـــیــرون بـــر اول آنـــگـــه او را |
| نـمـی خـواهـم کـزو یکـسـو نـشـینـم | جــهـان را بــی جــمــال او بــبــیـنـم |
| بـه سـر بـرد اینچـنین در گریه و سـوز | نه شـب را گفت شـب نی روز را روز |
| بـلـی هر کـس ز غـم دارد دلـی تـنگ | شـب و روزش نـمـاید هر دو یکـرنـگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
