منوچهر منوچهری(بیدل)
یک روز دوروز
شاید هزار روز
ترا سرودم نوشتم
اما چشمانم ترا ندید
تو درکنارم نبودی
من با هزاران واژه
که جلوه هزاران رنگ بود
درکنارت بودم
در کوچه های گمشده تو ره گشودم
با دستانی پر از گل
با رقص شاپرک ها
بیش از هزار بار ترا گریه کردم
همراه پرنده ها کوچیدم
با هر باران
با بال خاطراتم به تو باز گشتم
یکروز یا دوروز
شاید هزار روز
در چشمان تو دویدم
چشمی که پای خسته مرا خیس کرد
چرا قلب مهربان ترا نرم نکرد
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران