زهرا نادری بالسین شریف آبادی
من
به تیشه ی عشق
گفتم:
صیقلت دهد صنم آسا
وبه آینه…
طعامی دهد به ناسیرایی ترینِ منت
وبه چشمانم…
آبیاری کند کاکتوس های غرورت را
من
به واژه های سترگ شعرم
گفتم:
مستغرقت کند در اغراق زیبایی
وبه خیاط خیال تو…
بدوزد بر تن غرورت
بالهایی به وسعت حسرتم
چه قطبی پریدی!!
از سرزمین استوایی احساسم
بابالهای غرور
1391/4/27
————————————
بخش شعر سپید | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران